Anarşiye karşı değiliz. “Her şeye karşı”, “kendine bile karşı” söylemi; anarşizmi bula­nıklaştırır ve anlamsızlaştırır. Anarşi sistemin alternatifi değil, yaşamın sade ilkeleriyle bezen­miş bir düşüncedir. Anarşi özgürlüktür, paylaş­ma ve dayanışmayla, toplumun içinde erimeyen bireyin; bireyliğini kaybetmeden kalabildiği, ikti­darın ve otoriter ilişki biçimlerinin olmadığı ya­şamdır.

Mücadeleye karşı değiliz. İnsanı, dünyayı hiçe sayan; kar için köleleştiren, kirleten efen­dilerle kavgamız kaçınılmazdır. Hayallerimiz, sa­dece sisteme uyumsuzluk yapmakla değil; ona saldırarak, zayıflatarak, yıkarak gerçekleşebilir. Yaratmak için yıkmak, yıkmak için mücadele!

Komünizme karşı değiliz. Bizler komünistiz. Komünizm; paylaşma, dayanışma ve emek ilişki­sinin anarşist ilkelerle, insanın; insan ya da doğa üzerinde iktidar, otorite ve tahakküm oluştur­maksızın, “herkesten verebildiği kadar, herkese ihtiyacı kadar” ilkesiyle yaşamasıdır. Bu, algı­larımıza işlenen Devletçi Komünizm’den farklı­dır. Merkeziyetçi değildir. Köylerin (komünlerin) işleyişini, oranın yaşayanları belirler. Birimlerin birbirleriyle ilişkileri, dikine-hiyerarşik değil; ya­tay-eşitlikçidir. Bu ilişkiler, herhangi bir devletsi yapının kontrolünde ve denetiminde olamaz; bu komünizmin kendisiyle uyuşmaz.

Devrime karşı değiliz. Şimdi, şu anda “ben” ile başlayacak ve asla sonlanmayacak olandır. Bireyin ve toplumun dönüşümünün sonsuzluğu­dur. Yaşamlarımızda, şimdi devrilmeye başlayan her iktidar, her otoriter kavram, yaşamlarımızın dönüşümü; yani “devrim”dir. Devrim; yaşadığı­mız evlerde, sokaklarda, mahallelerde, müca­delemizde, neredeysek orada yoldaşlarımızla, arkadaşlarımızla, ailelerimizle, herkesle kurdu­ğumuz ilişkilerde başlar ve şirketleri, orduları, devleti yıkana dek sürer. Ama asla bitmez.

Her şeye karşı olanlar değil!

Yüreklerinde bir dünya taşıyanlarız

Bu yazı Lafanzin’in 2. sayısında yayınlanmıştır.