Ekmek Zammına Karşı Genel Grevler
1897 yılında İtalya’da buğday üretiminin kısıtlı olmasının yanında, İspanya-Amerika Savaşı sebebiyle İtalya’ya, Amerika’dan buğday getirilemiyordu. Özellikle bu iki etken, İtalya devletinin 1898 yılında ekmeğe zam yapmasına zemin hazırladı.
Ocak ayında getirilen ekmek zammına karşı anarşistler, 18 Ocak tarihinde Ancône’de iki günlük bir genel grev örgütledi. Grevin ardından ekmek zammının bir kısmı geri çekilmek zorunda kaldı. Grevin ikinci gününün sonunda, ordu tüm şehri abluka altına aldı; Errico Malatesta ve Luigi Fabbri “gizli kararla” tutuklandı.
Bu gelişmelerin ardından, anarşistler tarafından örgütlenen eylemler, bütün bir yıl boyunca aralıklarla sürdü. Bu eylemlerden en bilineni ise; büyük bir katliam olarak tarihe kazındı. 6-10 Mayıs 1898 tarihlerinde Milan’da, işçilerin Pirelli fabrikasında örgütlediği greve General Bava-Beccaris’in emriyle bir saldırı düzenlendi. Düzenlenen saldırıda grevdeki 400 işçi katledildi.
İspanya Bölgesi Tarım İşçileri Birliği Eylemleri
1891 yılının Aralık ayında Endülüs bölgesinde, İspanya Bölgesi Tarım İşçileri Birliği’nin ilk kongresi toplanmış; kongreden sonra 65 anarşist işçi tutuklanmıştı.
İşçilerin tutuklanmasından sonra, 8 Ocak tarihinde toplam sekiz farklı bölgeden gelen ve Jerez’de buluşan anarşist tarım işçileri, Kara El(La Mano Negra) isimli örgütle birlikte “Yaşasın Toplumsal Devrim” (Viva la révolution sociale) sloganıyla bir eylem düzenledi. Gerçekleştirilen eylemde, tutuklanan yoldaşları için cezaevine doğru yürümeye başlayan anarşist işçilerin önü askerler tarafından kesildi ve komutan, askerlerin işçilere ateş açmasını emretti. Askerler, düzenlenen yürüyüş içerisinde yer alan Antonio Gonzalez Macias’ın yaptığı propagandadan etkilenerek geri çekildiler. Ancak, farklı bölgelerden getirilen acil birliklerle tüm şehir abluka altına alındı ve anarşist işçilere yönelik büyük bir saldırı düzenlendi. Saldırı sırasında gözaltına alınan 4 anarşist işçi, Kara El örgütüne dahil oldukları gerekçesiyle, 10 Şubat tarihinde idam edildi.
Zorla Asker Edilmeye Karşı Anarşist İşçilerin İsyanı
İspanya Kralı 13. Alfonso, 1909 yılının yazında, Barselona’daki işçilerin 2. Rif Savaşı’nda Afrika topraklarında yedek askeri birlik olmasına dair bir karar çıkartmıştı. Kralın aldığı bu karar üzerine Barselona’da bulunan ve CNT’nin yayın organlarından biri olan Solidaridad Obrera (İşçi Dayanışması), işçilerin zorla asker edilmek istenmesine karşı bir grev çalışması başlattı. İşçilerin askere gitmeyip bu savaşın bir parçası olmayacaklarına dair yapılan açıklamayla, Solidaridad Obrera, 25 Temmuz 1909 tarihinde genel grev çağrısı yaptı. Ancak ordu, Barselona merkezinde eylem yapan grevdeki işçilere yönelik bir saldırı gerçekleştirdi ve üzerlerine ateş açtı. İşçiler Las Ramblas sokaklarında barikat kurarak direnişe geçti. İşçilerin örgütledikleri bu direnişin ardından ordu içerisinde yer alan ve çoğu işçi kökenli olan birçok asker, direnişteki işçilere karşı silah kullanmayı reddederek ordudan ayrıldı. 13. Alfonso ise, askerlerin ordudan ayrılmasına karşı Barselona’da sıkı yönetim ilan ederek Valensiya, Pamplona ve Burgos’ta yeni birlikler getirdi.
Getirilen yeni birliklere karşı 1 hafta boyunca süren direnişte, 150 işçi askerler tarafından katledildi; içlerinde Francisco Ferrer’in de bulunduğu 5 kişi idam edildi.
Bu haber Meydan Gazetesi’nin 34. sayısında yayımlanmıştır.