HDP, Edirne Hapishanesi’nde tutuklu bulunan Selahattin Demirtaş’ın cumhurbaşkanı adaylığını, bugün İstanbul Beşiktaş’tali Abbasağa Parkı’nda ve Amed’de eşzamanlı olarak düzenlenecek etkinliklerle resmi olarak açıklıyor.

Etkinliklerde Demirtaş’ın adaylık kampanyasının logosu ve sloganı da kamuoyuna duyuruldu.

HDP Demirtaş için seçim sloganı olarak, Türkçe, “Yurttaş, arkadaş, yoldaş, Demirtaş”, Kürtçe ise, “Tu Dıkarî” (Yapabilirsin) ve “Mırovekî Baş Demirtaş” (İyi İnsan Demirtaş) ifadelerini belirledi.

The post HDP’nin Cumhurbaşkanı Adayı Selahattin Demirtaş appeared first on Meydan Gazetesi.

Zamanda yolculuk gerçekleşti. Siyasi gündem bir günde 1 buçuk yıl ileri sardı. Kasım 2019’da yapılacak olan cumhurbaşkanlığı ve milletvekili genel seçimleri 2 ay sonraya (24 Haziran 2018) çekildi. MHP Genel Başkanı Devlet Bahçeli’nin 17 Nisan günü, grup toplantısında, “Türkiye’nin 3 Kasım 2019’a kadar dayanması kolay değildir.” sözleriyle başlattığı erken seçim tartışmaları çok sürmedi. Tartışmalar bir gün sonra, Tayyip Erdoğan’ın düzenlediği basın toplantısında “Ülkemizin karşı karşıya bulunduğu fotoğraftan hareketle bu erken seçim teklifine olumlu yaklaşmamız konusunda arkadaşlarımızla görüş birliğine vardık.” sözleriyle bitti. Sözün kısası erken seçim tartışmaları, erken bitti.

Bir İktidar Geleneği Olarak Erken Seçim

Erken seçim kararları, hükümetler tarafından çoğunlukla muhalefet partilerine baskın yapmak, yani bu partilerin seçimlere hazırlıksız yakalanmalarını sağlamak amacıyla alındığı gibi, iktidarın dönemsel gücünü ve popülerliğini koruma amacı da güdebilmektedir.

TC siyasi tarihi boyunca yapılan erken seçimlerin bazılarına bu “kurnaz” planlarla gidilmişse de bu planların ters teptiği zamanlar da olmuştur. Kimi hükümet partileri oy kaybederken kimileri de iktidarını kaybetmiştir. 1957’de Demokrat Parti, 1987’de ANAP erken seçimlerde önemli derecede oy kaybederken; 1991’de DYP, 2002’de MHP’nin de içinde olduğu koalisyon iktidarını kaybetmiştir.

Bu zamana dek yapılan 27 genel seçimin yedisi erken seçimdir. AKP’nin 2002’de iktidara gelmesi de erken seçimle olurken; AKP de (24 Haziran 2018 erken seçimi kararı haricinde) 2007’de cumhurbaşkanlığı seçimi krizi ile bir erken seçim kararı almıştır.

Geç Kalmamak İçin Erkenden Seçim

Erdoğan ve AKP, her miting övdüğü ve propagandası olarak kullandığı söylemleri 7 Haziran seçimlerinden bu yana birer birer çiğnemek durumunda kalmaktadır. Yıllardır hükümete gelir gelmez; çözüm süreci ile artık anaların ağlamadığını söylese de daha sonra şehitliği kutsamış; OHAL’i kaldırdığından övünse de 15 Temmuz sonrası OHAL’i uzattıkça uzatmış “sürekli seçim mi yapılır” dedikten sonra bugün erken seçimin gerekliliğini açıklamaya çalışmıştır. AKP’nin siyasetinde bunların hepsi olağandır.

Erdoğan’ın “Eski sistemin hastalıkları attığımız her adımda karşımıza çıkabiliyor. Türkiye’nin bir an önce belirsizlikleri aşması gereklidir” diyerek erken seçim kararı almasının gözle görünür nedenlerini neler oluşturmaktadır?

Hükümeti, seçim kararı almasına zorlayan ekonomik nedenlere bakalım. 2017 yılının 3. çeyreğine yönelik TÜİK tarafından açıklanan ama aslında borç ve iç taleple oluşturulmuş olan “büyümeyi” iktidar, siyasi söylemde aylardır kullanmaktadır. Fakat döviz kurlarının artması, büyüyen işsizlik ve büyüyen enflasyon rakamları ile kabineden Mehmet Şimşek’in bile ekonomideki sıkıntıları dillendiriyor oluşu büyümenin bir balon olduğunu ortaya koymuştur.

Son haftalarda dolar 4, avro 5 liranın üzerine çıkmış ve kurlar bu hattan düşmeyecek bir seyirdedir. Buna ek olarak faizlerin istenilen seviyeye çekilememesi, her şeyin yavaş yavaş zamlanıyor oluşu ve iktidarın, ekonomik krizin süreceğine dair elinde bulundurduğu tüm veriler erken seçim kararını etkilemiştir.

Ekonomik krizden etkilenen seçmenin 2019 seçimlerine kadar AKP’de tutulamayacağından korkan hükümetin erken seçimden başka bir seçeneği kalmamıştır. Erkek seçim başkanlık için adeta bir imdat seçimine dönüşmüştür.

Cumhur İttifakı’nın, aslında Erdoğan’ın, erken seçim kararı almasının ekonomik sebepleri olduğu kadar politik sebepleri de bulunmaktadır.

MHP’yi yanına alması, milliyetçi söylemleri yükseltmesi ve Afrin’e saldırısı sonucunda siyasi iktidar, milliyetçi muhafazakar seçmen için “sempati” kazanmıştır. Fakat, siyasi iktidarın Afrin’le birlikte arkasına aldığı rüzgarın dinmemesi gerekmektedir. İktidar Afrin saldırısından sonra hedeflediği Menbiç, Kobane veya Şengal saldırılarından birini 2019’a kadar gerçekleştiremeyeceğini bildiği için bu milliyetçi muhafazakar seçmenin ilgisinin dağılma tehlikesini de bilmektedir. İktidar yine korkmuştur. Bu sebeple seçim geciktirilmemeli, erkenden gerçekleştirilmelidir. Tam bu noktada Bahçeli’nin sözleri hatırlanmalıdır: “3 Kasım 2019’a ulaşmak her dakika zorlaşmaktadır.”

Birden bire, bir günde alınmış gibi görünen seçim kararı fikri hiç de akla mantığa uymamaktadır. Öyle ki hükümet ekonomik krizin derinleşeceğinden, yakaladığı milliyetçi muhafazakar rüzgarın dineceğinden oldukça korkmakta, paniklemektedir. Panikle tüm gücünü kullanarak imdat frenini çekmektedir.

Şimdi, “durmak yok yola devam” şiarıyla birçok seçimi kazanan hükümetin imdat freni çekmesini iktidarı kazanmak için bir fırsat olarak görenler olacaktır. Parlamenter muhalefetin bu fırsatı kullanması olağanken yine tüm kurtuluşu seçimlere sıkıştıracak devrimci muhalefetin olağan olmayan bu yaklaşımıyla bezenecek iki aylık süreç başladı. Yani olmak ya da olmamak anlayışı içerisinde her şeyin bir oya indirgeneceği günlerdeyiz. Yaşadığımız tüm adaletsizliklerin mücadelesinde seçim sandıklarına sıkışacağız. Alamadığımız ücretler, uğradığımız tacizler, tecavüzler, cinayetler; kesilen ağaçlar, kurutulan dereler; gözaltılar tutuklanmalar yani her şey seçimlerle ilişkilendirilecek.

24 Haziran’daki imdat seçimi, Erdoğan’ı iktidardan düşürecek bir fırsat olarak düşünmek. -Cumhur İttifak’ı seçimi kaybedecek olsa bile- adalet ve özgürlük mücadelesini seçimlere sıkıştırarak ertelemek, kaybetmektir. İktidarı kazanmak isteyenler erken davranıyor, biz yaşamlarını kazanmak isteyenler gecikmeyelim.

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 45. sayısında yayınlanmıştır.

The post Geç Kalmamak İçin Erkenden Seçim appeared first on Meydan Gazetesi.

AKP’nin iktidara geldiği 3 Kasım 2002 seçimleri sonrası baraj altında kalan ve o tarihten sonra, siyaset sahnesinden giderek silinmeye yüz tutan ve şu andaki varlığı tartışmalı Demokratik Sol Parti’nin (DSP) Genel Başkanı Önder Aksakal, 2019 Cumhurbaşkanlığı Seçimleri için, şimdiden “çalışmalara başladı.” 100.000 imza ile Cumhurbaşkanı adayı olacağını açıklayan DSP Genel Başkanı Önder Aksakal, hangi ittifak daha çok milletvekilliği teklif ederse o ittifakın içinde olabileceklerini belirtti. Aksakal, politik bir “ilkelilik” örneği göstererek, “…Mutlaka CHP ile ittifak kurarız gibi bir saplantımız olmadığı gibi AKP veya MHP ile herhangi bir ittifakın içerisinde yer almayız gibi bir ön yargımız, ön koşulumuz yok. A partisi geldi sizinle ittifak yapalım size 10 milletvekili verelim dedi, B partisi de geldi sizinle ittifak yapalım size 30 milletvekili verelim dediğinde herhalde biz saf değiliz yani 10 milletvekili veren yere gidip orada güdük kalmayız. 30 tane arkadaşımızla devlet yönetimine katkı koymak dururken niye gidelim 10 tane milletvekili ile oralarda bocalayalım.” ifadelerini kullandı.

The post Seçim için “Açık Artırma”: “Kim Daha Çok Verirse O İttifaktayız appeared first on Meydan Gazetesi.

The post Uzay İstasyonu Vaadli Aday appeared first on Meydan Gazetesi.

Yaklaşan cumhurbaşkanlığı seçimleri öncesi adayların medyada boy göstermeye başlamasıyla, çeşitli tartışmalar ve polemikler de beraberinde gelmeye başladı. Adayların devletin resmi televizyonu TRT kanallarında ne kadar süre yer alabildiği, bu tartışmaların ana gündemlerinden biriydi. Üç adaya, söz konusu kanallarda verilen süre ayrıntılı olarak açıklandığında, ortaya oldukça trajikomik ve adaletsiz bir tablo çıkıyordu. Tartışmalar gündeme gelmeden, 3, 4, 5 ve 6 Temmuz günleri, 3 TRT kanalı baz alınarak yapılan araştırma şöyleydi:

TRT Türk: Erdoğan 305 dakika, İhsanoğlu ve Demirtaş “0” dakika.

TRT 1: Erdoğan 24 dakika, İhsanoğlu 2 Dk 5 Sn, Demirtaş “0” dakika.

TRT Haber: Erdoğan 204 dakika, İhsanoğlu 1 dakika 29 saniye, Demirtaş 45 saniye. (Seçim haberi olarak değil, teyzesi ve yengesinin aynı gün ölmesinde “haber değeri” bulunarak.)

Adaylarla alakalı yayın politikasında, devlet televizyonunun yaptığı bu bariz adaletsizliğin ortaya çıkarılmasıyla televizyon kurumuna yapılan şikayetlerin ardından, konuyla ilgili başka bir kurum olan RTÜK’ün Başkan Vekili Hasan Tahsin Fendoğlu’nun yaptığı açıklama da oldukça ilginçti. Fendoğlu yaptığı açıklamad,a adaylara ekranda yer verilme sürelerinde ortaya çıkan bu “açık farkı”, Erdoğan ile diğer adayların “eşit olmamasına” bağlıyordu.

Recep Tayyip Erdoğan’ın aslında herhangi bir yerde yaptığı bir miting, toplu açılış vb. etkinliğinin TRT’nin ilgili kanalları dışında da 20’ye yakın ulusal kanaldan naklen yayınlanmasına epey zamandır aşinaydık aslında. Bizzat Erdoğan’ın da, zaten televizyon ekranlarında kendisinin ve siyasi rakiplerinin yer alış süreleri ve biçimlerine olan “hassasiyeti”, 30 Mart seçimleri öncesi interenete düşen “Alo Fatih” tapelerinden biliniyordu. Bu anlamda cumhurbaşkanlığı adayları arasında, ekranda yer alış sürelerinde böylesi bir uçurumun doğmasına şaşırmamak gerek.

AKP’nin özellikle 17 Aralık sonrası sürüme soktuğu “Yeni Türkiye” söylemine göre, askeri vesayet döneminin uygulamalarının terk edildiği iddia ediliyor. Ancak 20’ye yakın ulusal kanaldan canlı ekrana getirilen iktidar partisi mitingleri, “Eski Türkiye”nin 12 Eylül 1980 dönemlerinden aşina olduğumuz görüntüleriyle neredeyse birebir aynı. “Yeni Türkiye”nin iktidar sahipleriyle benzer bir şekilde dönemin iktidar sahibi generalleri de, dönemin tek kanalı olan TRT ekranlarında yayınladıkları mitinglerde, hazırladıkları cunta anayasasına evet oyu isterken; diğer yandan da yaşadığımız coğrafyada “aslında ne olup bitmekte” olduğunu topluma “açıklıyorlardı”. Bugün gelinen noktada ise, söz konusu “açıklama” görevi, askerlerde değil; sivil politikacılarda.

Her fırsatta, darbe dönemleri sonrası kurumsallaşan askeri vesayet rejimini ortadan kaldırdığını söyleyen günümüz iktidarı kendi vesayet rejimini kurarken; ister seçim dönemi, ister seçim dışı dönemler, bu vesayetin toplumsal algı ayarını medya üzerinden gerçekleştirmeyi ihmal etmiyor. İktidarının tehlikeye düşeceğini hissettiği Taksim Gezi Direnişi ve 17 Aralık yolsuzluk operasyonu sonrası bahsi geçen devlet ve özel tv kanallarında aynı anda canlı yayınlanan “Milli İrade Mitingleri” ve meydanlarda “toplanan” kalabalıklar; bu kanallar tarafından,mitinglerin “haber değeri taşıması”ndan çok, bu amaçla insanlara izletildi.

“Yeni Türkiye” projeleri, şimdilerde de cumhurbaşkanlığı seçimleri vesilesiyle hemen her gün bir çok ulusal kanalda naklen ekranlarda açıklanırken; “Eski Türkiye” muktedirleri ile “Yeni Türkiye” muktedirleri arasındaki fark, tek kanallı TRT günlerinden, artık günümüzde birden fazla olan TRT kanalı ve alabildiğine artan özel televizyon kanalları olarak ortaya çıkıyor sadece.

The post “Çok Kanallı Tek Sesli Seçim” – Hakan Aktuğ Gültürk appeared first on Meydan Gazetesi.