Kazancı Yokuşu’nda gerçekleştirilecek basın açıklaması öncesi alanı bariyerle kapatan polis, sendika temsilcileri dışında, alana girişleri engelledi.

Platform tarafından “Evde Açlık, İşte Salgın: Kahrolsun Kapitalizm” ve “Yaşasın 1 Mayıs, Beji Yek Gulan” yazılı pankartın açıldığı anma, 1 Mayıs’larda katledilenlerin isimlerinin okunmasıyla başladı.

DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu’nun okuduğu İstanbul 1 Mayıs Platformu’nun basın açıklamasının ardından Kazancı Yokuşu’na Karanfil bırakıldı. Platform üyesi örgütlerin de çiçek bırakmasının ardından Kazancı’daki anma tamamlandı.

İstanbul 1 Mayıs Platformu üyeleri Şişhane’ye geçerek 1989 1 Mayıs’ında Mehmet Akif Dalcı’nın katledildiği yerde bir anma daha gerçekleştirecek.

The post Kazancı Yokuşunda 1 Mayıs Anması appeared first on Meydan Gazetesi.

Hizmet sektörünün en önemli parçalarından biri olan Fast Food’larda sömürü, mobbing,puan sistemi ve genç işçilerin çalışma ve yaşam koşullarını gözler önüne sermek için Genç İşçi Derneği (GİDER), İstanbul’un farklı bölgelerinde afişleme çalışması gerçekleştirdi. Fast Food alanında çalışan lobi, kasa, servis, bord işçilerine yönelik yaptıkları örgütlenme çağrısıyla GİDER, hizmet sektörü işçilerini mücadeleye çağırdı.

The post Genç İşçi Derneği Örgütlenmeye Çağırıyor appeared first on Meydan Gazetesi.

Gastronomi bölümünü geçen  sene bitirdim. Daha önceden yaptığım stajlarda bir çok hak gaspına uğradım. Her şeye rağmen yemek yapmayı sevdiğimden ve insanları yaptığım yemeklerle mutlu etmekten çok keyif alıyorum. Bu iş benim için görselliğiyle bir sanat, kimyasıyla bir bilim.

Daha önceleri başıma birçok iş kazası geldi. 18 saatlik yoğun çalışmamın arkasından kazayla elimi fritöze soktuğum oldu. Çalıştığım otelin güvenli bir çalışan konaklaması olmamasından dolayı az kalsın sigorta yüzünden yatağımda yanacaktım ki o gece iş arkadaşlarımın ısrarıyla dışarı çıkmıştım.  Tavadan devrilen kızgın yağın koluma döküldüğü de oldu. Bunlar benim dikkatsiz çalışmamdan değil yoğun çalışmamdan kaynaklanıyordu. Sadece benim başıma geldiğini düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Turizm sektöründe ölüm ve yaralanmalar gerçekten çok yüksek.

Yine yoğun bir gün. Akşama yetişmesi gereken bir sürü ürün var. Ben bu sırada garde manger bölümündeyim. Genelde soğuk yemekler yaz günleri daha çok tercih edildiğinden çok hızlı çalışmamız gerekiyor. Sürekli  sebze doğrarken hızımı alamadım ve işaret parmağımın ucundaki eti kesmiş bulundum. Et parmağımdan ayrıldı ve ben bir anda bağırdım. Herkes işine o kadar odaklanmış ki, kimse canımın acısına aldırış etmedi. Tam o sırada patron içeri girdi. Şef aşçı hemen önüme geçerek beni kapattı. Patron, önemli “misafirlerimiz” olduğunu ve daha acele etmemiz gerektiğini söyledi. Kanayan işaret parmağımı şef aşçının arkasından kaldırarak, parmağımı kestiğimi söyledim. Beni umursamayarak mutfaktan çıktı. Herkes işine odaklı çalışmaya devam ediyordu.

Turizm sektöründe işler bahşişle döner. Eğer para kazanmak istiyorsan maaşından bir şey beklemezsin. Bazı yerler mutfağa bahşiş vermez. Ben asgari ücrete çalışıyorum ve aldığım bahşişle birlikte en fazla elimde iki bin lira oluyor. Patrona kazandıran benim. Bu kadar az kazanmama rağmen benim yaralanmama karşılık patronum bunu önemsemeden çıkabiliyor.

“Fight Club” filmindeki ‘çorbaya işeme’ sahnesinden çok etkilendiğimi hatırlıyorum. O anda bunu yapmasındaki tepkiyi parmağımın ucunda süren sızıyla hissettim. Ve patrona gidecek yemeğin hazır olduğu anda  kestiğim parçamı koydum. Sonra da mutfaktan gönderdim. O çok önemsediği “misafirler” patronun cebini doldururken önemsenmediğimi hissetmek beni üzmüştü. Daha sonrasında buna karşılık herhangi bir tepki almadım. Belki de kanımızı sömüren patronların işçinin tadına alışmış olmasındandı. Ama patronlar şunu unutmasın, yediğiniz  sadece bir yemek değil, emektir. O da zehir zıkkım olsun!

Betül Sevinç – Mutfak İşçisi

Genç İşçi Derneği (GİDER)

The post Giderli Yazılar: “Vezir Parmağı Değil Kendi Parmağım” appeared first on Meydan Gazetesi.

İşte bu staj döneminde çalışmaya başladığınız iş yerinde “getir-götür departmanı”na bakar, ne denilirse yaparsınız. Çünkü dosyanıza küçük bir kara leke sürülürse sicilinize işleyecek ve iş bulmakta zorlanacaksınız.

Bu fırsatı gören müdür-patron ise elbette fırsatı kaçırmayıp sizi tehdit eder, ayak işlerini yaptırır, çay kahveyi yaptırır ve bunun karşılığında şikayetçi olmak yerine şükretmen gerektiğini, birçok öğrencinin açıkta kaldığını ve aslında sana da her an kapı önünün görünebileceğini hissettirir.

E bu kadar baskı varken kaçamaklar şart oldu! İş yokken boş durmanı istemeyen üstlerin toz aldırmaya, dosyaları düzenletmeye başlar, bu yüzden tuvalette uzun süre durma rekoruna koştum. Su içmek için sebilin başında ne kadar durursam bana kar olacağından günde 5 litre su tüketmeye başladım. Tabi bunların sonucunda günde en fazla 3 defa tuvalete gidilebileceği, herkesin yanında su termosu getirmesi getirebileceği söylendi ve su sebili kaldırıldı. Çünkü bu kaçamakları yapan yalnızca ben değildim. Tek kaçamak kaldı: “Sigara molası.”

Bir fırt, iki fırt… Ciğerim parçalanırcasına bir öksürük, sonrası alışkanlık. Önceleri sigarayı arkadaşlarımdan tek tük alırken bir zamandan sonra (sürekli otlanmanın ayıp olduğunu hissetmemden kaynaklı) paket almaya başladım. Derken tam anlamıyla sigaraya başladım.

Yemek molası haricinde mola kullanamazken sigara içmeye başladıktan sonra sigara molasına da çıkarak bir iki nefes alıyor, işe geri dönüyorum. Tabi stajyersen bu da üstlerinin gözüne batıyor, ama “sigara içenin halinden sigara içenin anlamasından dolayı” dayanışma gösteriyor:) Hatta patronlar çıkamazsan verimsiz çalışacağını düşünerek bu molalara göz yumuyor. Bu da biz işçilerin işine geliyor. En sonunda karlı çıkansa yine patronlar. 8 saatlik olması gereken iş gününde 5’er 10’ar dakikalık kaçamaklarımız bize 2’şer 3’er saat olarak “faiziyle” geri dönüyor.

“Reva mı bu?” diyor insan. “Çalışınca derdini unutursun” diyorlar ya; yalan! Derdine dert katıyorsun, derdinle başa çıkamıyorsun. Yak bir sigara!

Çözüm sigara değil, bu apaçık ortada. Bireysel olarak kendi bulduğun çözümler de pek fayda sağlamıyor. Çözüm bu dertlere sigara yakmak değil, çözüm bu dertleri bitirmek için mücadele etmek.

Betül Arslan – Ofis Çalışanı

Genç İşçi Derneği (GİDER)

The post Giderli Yazılar: “Sigaraya Neden Başladım?” – Genç İşçi Derneği appeared first on Meydan Gazetesi.

Genç İşçi Derneği (GİDER) bugün saat 19:00’da  hizmet sektöründe çalışan işçiler için iş hukuku paneli gerçekleştirecek. Kadıköy’de bulunan 26A Atölye’de yapılacak olan panelde avukatlar Gökhan Soysal ve  Cem Gök; genç işçilerin hizmet sektöründe fazla mesai, angarya işler, maaşların geç ödenmesi, mobbing gibi adaletsizlikler karşısında, hukuksal anlamda yapabileceklerini aktaracaklar.

Kadıköy 26A Atölye adres: Serasker cad. Mimar Çıkmazı Sk. Caferağa mah. No:9/3 Genç İşçi Derneği irtibat telefonu/Whatsapp: 0553 721 11 00

Panelin Facebook etkinlik sayfası: https://www.facebook.com/events/1980466068949375/

The post Genç İşçi Derneği’nin Genç İşçiler ve İş Hukuku Paneli Bugün appeared first on Meydan Gazetesi.

Genç İşçi Derneği (GİDER), bu yılki 1 Mayıs’a ilişkin çağrısını yaptı. Maltepe Miting alanında gerçekleşecek 1 Mayıs’a Maltepe Feyzullah Caddesi’nden katılacak GİDER, saat 10.30’da Feyzullah Caddesi ve Bağdat Caddesi kesişiminde toplanacağını duyurdu. Komiler, garsonlar, reyoncular, tezgahtarlar, standçılar, temizlikçiler, anketörler, kuryeler ve tüm genç işçileri örgütlenmeye çağıran GİDER’in 1 Mayıs metni:

Komiyken tabak toplardım ve garson olmak isterdim, garsonken şef garson. Reyoncuyken reyon şefi, yaya kuryeyken moto kurye olmak isterdim. Defacto’da çalışırken Diesel’de çalışmak isterdim. Kafedense barda çalışmak daha karizmatikti. Ucuz değil pahalı ankete çıkmak isterdim.

Ben;
Hep koşturarak çalışırım. Günde 12 saatten haftada 72 saat çalışırım. Boş dakikam yoktur çünkü “boştaysan topla-temizle” ilkesi vardır. Molalarda saniyelerim hesaplanırken açılışta ya da kapanışta saatlerim hesaplanmaz. Off günüm tam gün değildir, yarım gündür ve asla hafta sonu olmaz, hep hafta arasıdır.
Hep gülümseyerek çalışırım. Kirayı faturayı ödeyemediğimde, haftalığımın iki üç katı hesap ödeyenlere gülümserim ben. Bir ayakkabıya bir monta aylığımı harcayanlara gülümserim. Evde, işte, trafikte gerilenin terslenmesine bile gülümserim. Dişim, karnım, başım ağrır; gülümserim.

Hep işçiyim. Lisedeyken üniversiteye hazırlık için çalışmam lazımdı. Üniversiteyi kazanınca çalışmayacaktım. Hiç kazanamadım üniversiteyi ve çalışmam lazım. Ya da kazandım üniversiteyi ama yine de çalışmam lazım. (Ya bitince?). Çünkü bir GİDER işçisiysen yani vasıftan sayılmayan vasıfların varsa, anadan babadan binlerin milyonların yoksa, çalışmak zorundasındır.

Hep işsizim. En hızlı işe alınan ve işten atılan hep bizizdir. Hep kurallarla çalışırız. Tüm kurallar biz karşı bizde kurallara karşıyızdır. İşten atılacağımız zaman mutlaka okumadan -okutulmadan- imzaladığımız iş anlaşmalarındaki sınırları aşmışızdır. İşten atılınca da alacağımız yok hatta borcumuz vardır.

Biz;
Türkiye’deki işçilerin %50’siyiz. 15 milyon hizmet sektörü çalışanı var. Vasıftan sayılmayan vasıfları olan 15 milyon. Her sektörün yan sektör işçisiyiz. Atölyelerde, fabrikalarda fasoncuyuz. Yollarda kuryeyiz. Okulda, hastanede hademeyiz. Bankada, şirkette çaycıyız. Caddelerde parıltılı ışıklarla parlayan mağazalardaki reyoncuyuz. Alışveriş Merkezlerinde yaz da olsa kış da olsa hava hep 22 derecedir. Biz AVM’lere tüketmek için değil tükenmek için sabah giren akşam çıkanlarız.

Biz, biz olmalıyız; birleşmeliyiz. Her yerdeyiz ama ayrı ayrı her yerdeyiz ve ayrık da olsak birleşmeliyiz. Atölyede, fabrikada onlarca, yüzlerce işçinin emek vererek ürettiği herhangi bir ürünü müşterisi alıp nasıl tüketiyorsa, bizim de ürettiğimiz hizmeti bir ürün gibi alıp tüketiyorlar. Bir insan bir başka insana niçin hizmet etsin, niye hizmetçisi olsun ki? Bu saçma sapan sistemi kim kurmuş, kim zenginin zengin, fakirin fakir kalmasını istiyorsa o. Patronlar, aynı fabrikadaki işçilerin emeğini sömürdükleri gibi, biz hizmet işçilerinin de emeğini sömürerek zenginleşiyorlar. Daha ne kadar istemeden koşturmayı, gülümsemeyi sürdüreceğiz? Daha ne kadar patronun bolluğuna bolluk, yaşamlarımıza yokluk katacağız? Daha ne kadar bu sisteme katlanacağız? Bu sistemi kimin kurduğu belli, peki bu sistemi kim değiştirecek? Biz olan bizler.

Genç İşçi Derneği

(Hizmet sektöründe yaklaşık 15 milyon işçi çalışıyor. Ve bu işçilerin toplumsal statüsü hep aynı. Biz hep genç kalmak zorunda olanların derneğiyiz.)

1 Mayıs Maltepe Mitingi Buluşma Noktamız;
Bağdat Caddesiyle Feyzullah Caddesi Kesişimi Saat:10.30
İletişim: 0553 721 11 00

The post Genç İşçi Derneği (GİDER) 1 Mayıs’a Çağırıyor appeared first on Meydan Gazetesi.

Meydan Gazetesi: Anket çalışmanız için neden bu kez üniversiteleri seçtiniz, neyi amaçladınız?

GİDER: Üniversitede okuyan, bir işte çalışan ya da çalışmayan -nüfusun %16,3‘ünü oluşturan- gençler; patronların ucuz iş gücü, geçici işçi, vasıfsız eleman olarak gördüğü, genç oldukları için en ağır işleri yükledikleri, hatta “ayak işlerini” yaptırdıkları kesimdir. Bir saatte yapılan bir işi yarım saatte bitirebilecek dinamiklikte oldukları için hep daha fazlası istenir genç işçilerden. Ne yapsa, ne kadar çalışsa da patronlar beğenmez işini. Çünkü senin gibi işçi olmak (iş bulmak) isteyen, “sırada bekleyen çok”. Bu yüzden hep en iyisini yapmak “zorundasın”. Sıkıntın sadece bu da değil. Hem okula gidiyorsun, hem harçlığını çıkarmaya çalışıyorsun; bunu elbette kimse gözetmiyor. İşe birazcık geç kalsan kesiyorlar yevmiyenden. Bunu yaparken de kovulmadığın için minnet etmeni bekliyorlar.

Anket çalışmamız sürüyor ama şimdiden çok fazla veri elde ettik. Topladığımız veriler bizi çok şaşırtmadı, aynı şeyleri yaşadığımız için anketi cevaplayan arkadaşların çoğu bizim düşüncelerimizi yansıtıyor: “Kendimize vakit ayıramıyoruz ve çok yoğun çalıştırılıyoruz.” Bunlar en büyük sorunlarımız. Zamanımızı sattığımız patronlar, şefler bizleri “daha verimli” kullanabilmek için vardiyaları en yoğun saatlere programlıyorlar. Aslında herkes bunun farkında. Bu yapılan o kadar meşru görülüyor ki; kimse ses çıkaramıyor, çözüm üretemiyor.

Biz de bu anket ile önce bir durum tespiti yapmak istedik. Neden üniversite? Kendimizden yola çıkarak bu anketi yapmaya karar verdik. Aynı sorunları yaşadığımız ve aşmaya çalıştığımız için, çözümleri de birlikte yaratmayı amaçladık.

Daha önceki anket çalışmanızı AVM’lerde gerçekleştirmiştiniz. Bu tercihinizin sebebi neydi peki?

AVM’leri seçmek çok zor olmadı aslında, zaten hepimizin aklında varmış; kolektif şekilde alınan bir karardı. Tüketim çılgınlığıyla kendini kaybetmiş tüketicileri ve çalışmaktan kendini kaybetmiş işçileri varken, en uygun yerlerden biriydi AVM’ler.

AVM’de mağazası olan her şirket, kurumsal kimliğiyle hareket ediyor. Ve kendi ürettikleri sistemde yollarını buluyor, işçiyi nereden nasıl sömüreceklerini profesyonelce biliyorlar. Her şey prosedürüne uygun işliyor yani.

AVM’lerde çalışan biz genç işçiler de “maaşım günü gününe yatıyor, sigortam kesintisiz ödeniyor, vardiyalarımı ayarlayabiliyorum” diyerek yapılan adaletsizlikleri görmezden gelebiliyoruz. İşe başlarken iş tanımında olmayan işler bize yaptırılmaya çalışılıyor ve bu durum olağanmış gibi gösteriliyor ama değil.

İşçi sayısının fazla olması da AVM’leri seçmemizin sebeplerinden biriydi. Bir anda birçok kişinin sorununu dinleyip dertlerinin ortağı olmak ve çözüm arayışına girmek nihai amacımızdı.

Anket sonuçlarınız ana akım ve muhalif medyada oldukça fazla ilgi gördü. Sanki böyle bir şeye ihtiyaç varmış. Siz de böyle düşünüyor musunuz?

Evet, böyle bir ankete ihtiyaç vardı. Yeni anketimize de aynı şekilde ihtiyaç var. Her yıl genç nüfusun yükselmesi için hamleler yapılıyor, daha fazla ucuz iş gücü ve sömürü istiyorlar. Yeni iş alanları açıldığı söyleniyor, TÜİK’in açıklamalarında istihdamın %44 arttırıldığı açıklanıyor, ama genç nüfusta (15-24 yaş) işsizlik oranı %20’ye yükseliyor ve her geçen gün yükselmeye devam ediyor. istihdam, iş gücü, işsizlik gibi bilgilere ulaşabileceğimiz neredeyse tek adres TÜİK, medya da TÜİK’in bilgilerini kullanıyor. Neden TÜİK’in tutarsız bilgilerine mahkum kalalım, doğru bilgiye ulaşmayalım, bu bilgileri yaymalım ki? İşte böyle başladık anket çalışmalarına.

Son olarak eklemek istediğiniz bir şey var mı?

Bütün arkadaşlarımızı adaletsizliklere karşı birlikte hareket etmeye çağırıyoruz. Hepimiz mobbinge, düşük ücrete, yoğun işe maruz bırakılıyoruz. Derdimiz ekmeğimizi kazanırken adaleti bir kenara koyanlara karşı adaleti savunmak, birlikte mücadele etmek ve yaşadığımız bütün sıkıntılarımıza birlikte çözümler yaratmak.

Bu röportaj Meydan Gazetesi’nin 42. sayısında yayınlanmıştır.

The post GİDER’den Öğrenci İşçi Anketi appeared first on Meydan Gazetesi.

Dar tanımlı işsizlik oranı yüzde 10,6 olarak açıklanmasına rağmen diğer işsizlik türleri vahametini koruyor. Diplomalı işsizlik, geçen yılın aynı döneminde göre 2 puan artarak %13,9’a yükseldi. Kadınlarda işsizlik %14,9, tarım dışı kadın işsizliği %20,1 , genç işsizliği %20, ne istihdam ne eğitimde olan gençlerin oranı %26,1, kentsel genç kadın işsizliği ise %34,2 olarak gerçekleşti

ÜNİVERSİTE MEZUNLARININ BÖLÜMLERE GÖRE İŞSİZLİK DURUMU (2016)

TÜİK 2016 verilerine göre üniversite mezunları arasında işsizlik oranı ortalama %12 iken mezun olunan bölümlere göre işsizlik oranı büyük değişim gösteriyor. En çok sosyal hizmet, iş güvenliği ve gazetecilik bölümlerinden mezun olanlar iş bulmakta zorlanıyor. Sosyal hizmet bölümü mezunlarının %24’ü, iş güvenliği bölümü mezunlarının %23,5’i ve gazetecilik mezunlarının ise %19,2’si işsiz.

EĞİTİM VE İSTİHDAM DIŞI OLANLARIN YAŞ VE CİNSİYETE GÖRE DAĞILIMI (EYLÜL 2017)

Eğitim ve istihdam içinde olmayanların (NEET, Not in Education, Employment, or Training) oranı giderek tırmanıyor. 15-29 yaş grubu için hesaplanan ve hiçbir şekilde eğitim, mesleki eğitim ve istihdam içinde yer almayanları ifade eden NEET kategorisi özellikle genç nüfusun durumunu göstermesi açısından büyük önem taşıyor. NEET 15-19 yaş grubunda %19,4 iken, 25-29 yaş grubunda %33,8’e ulaşıyor. NEET, kadınlar arasında çok daha yüksek seyrediyor. 15-19 yaş arası kadınlarda NEET %25 iken 25-29 yaş grubundaki kadınlarda NEET %53,6’ya yükselmiş durumda.

Kaynak: Genç İşçi Derneği

The post Genç İşsizlerin Oranı Yükseldi appeared first on Meydan Gazetesi.

Hizmet Sektörü Nedir?

Işıl ışıl aydınlatması, ihtişamlı görüntüsü ve yüksek tavanlarıyla müşterisini kendine çeken AVM’ler. Onların içerisinde farklı tasarımlarda, farklı müşteri potansiyeline uygun kafeler, restoranlar, mağazalar… Sadece AVM’lerde değil; bazen büyük bir cadde üstünde, bazense tenha bir sokaktadır alışveriş yapılacak, oturup sohbet edilecek dükkanlar. Dükkanların içerisinde de oradan oraya koşturan işçiler.

Fabrikada, atölyede, toprakta çalışan üretim sektörü işçisine karşılık; hizmet sektöründe elle tutulur bir üretim yapmaksızın, başka bir bireye hizmet verilir. Bu hizmeti veren işçinin pozisyonu; servis elemanı, kurye, tezgahtar, temizlikçi hatta anketör olarak değişse bile, aslında hepsi hizmet sektörü işçileridir.

Hizmet Sektöründe Kimler Çalışıyor?

“Genç, dinamik, prezantable ekip arkadaşları arıyoruz.” Bu cümleyi duymayanımız ya da çeşitli eleman sayfalarındaki “vasıfsız eleman” köşelerinde görmeyenimiz yoktur. Çünkü genç, dinamik ve prezantable olmak için tahsil görmüş ve bir işte uzmanlaşmış olmaya gerek yoktur. Müşteriye daha iyi hizmet verebilmek için tercih edilen genç işçiler ise en kolay girebilecekleri sektör olduğundan, hizmet sektöründe çalışırlar.

Çoğunluğu genç olduğundan, işçi sirkülasyonu oldukça fazladır. Bunun nedeni, hizmet sektörü işçisi gençlerin, genellikle yaz tatillerini değerlendirmek ya da okul ile birlikte yarı zamanlı çalışıp harçlıklarını çıkartmak için çalışmasıdır. Böylelikle çalışmakta olan genç işçi -sınav döneminin yaklaşması gibi- kendisiyle ilgili bir durumda ya da işyerinde yaşadığı herhangi bir sıkıntı karşısında kolayca işten çıkabilir ve kısa süre sonra başka bir işe girebilir. Bu durum da hizmet sektörünü “geçici” bir sektör olarak tanımlar.

Sömürü Düzeni

Geçici olarak görülen bir sektör, yani işçilerinin sürekli değiştiği bir sektör de tabi ki patron tarafından olumsuz olarak görülmüyor. İşçilerin sürekli değişmesi demek; kıdemsizlik demek, sendikasızlık demek, hatta işçi tarafından işyerindeki sorunların önemsenmemesi demektir.

Sektör geçici olsa da, sömürü kalıcı olmaya devam etmektedir. AVM’ler gibi sömürünün kalıcı olarak var olduğu alanlar ise dışardan bakıldığında “kusursuz” düzenlenmiştir. Her şey rahatça alışveriş yapabilmek için tasarlanmıştır; bu tasarım, hızlı ve sorunsuz bir şekilde işlemektedir. Oysa ışıltılı bir AVM, orada çalışan bir hizmet sektörü işçisi için bir çirkinlik abidesidir, çünkü o ihtişamlı görüntü bir AVM’nin bacasız bir fabrika olduğu gerçeğini asla örtemez. Bir fabrika işçisi kadar sömürülen hizmet sektörü işçileri, esnek çalışma saatleri ile yoğun bir tempoda çalıştırılır. Ekipler halinde çalışılan bu sektörde, taciz ve mobbing kimi zaman hat safhaya ulaşır ve işçilerin çalışma şartları zorlaşır. Maaşların geç ödenmesi, mesai ücretlerinin yatırılmaması gibi problemler olağanlaşmış, sektörün olmazsa olmaz sıkıntısı haline gelmiştir.

GİDER’de Örgütlen!

Biz genç işçiler, her gün bu sıkıntılara maruz kalıyoruz ve bu sıkıntıları kendi aramızda kulaktan kulağa  konuşarak sineye çekiyoruz. Artık vakit, yaşadığımız bu adaletsizlikleri kulaktan kulağa değil; öfkeyle haykırmanın vaktidir. Tıpkı bundan birkaç yıl önce Kafe Kafka İşçileri’nin esnek çalışma saatlerine ve kötü çalıştırılma koşullarına karşı verdiği mücadelede olduğu gibi. O gün, Kafe Kafka işçilerinin, genç işçiler olarak verdiği örgütlü mücadele nasıl ki patronlara geri adım attırdıysa, bugün de her genç işçi örgütlenerek duracak adaletsizliklerin karşısında. Patronlar, müdürler, şefler ya da bir statü üstte olan herkes korksun artık genç işçilerden. Çünkü artık genç işçiler tek başlarına değiller. Genç İşçiler Derneklerini Kuruyor, Genç İşçi Derneği (GİDER) Örgütlenmeye Çağırıyor!

– Genç İşçi Derneği – 

Bu yaz Meydan Gazetesi’nin 34. sayısında yayımlanmıştır.

The post Korkun Patronlar Genç İşçiler Örgütleniyor appeared first on Meydan Gazetesi.