“Alacaklarımızın peşini hiçbir zaman bırakmayacağız” pankartı ile merkez binası önüne gelen işçiler, polisler tarafından ablukaya alınarak çadır kurmaları engellendi. 2 saat boyunca polis ablukasında bekletilen işçiler, kararlı duruşlarının ardından çadır kurarak direnişe geçti. Polisler saat 21.00’da başlayan sokağa çıkma yasağını gerekçe göstererek, ancak o saate kadar izin vereceklerini saat 21.00’dan sonra gözaltına alacaklarını belirtti. Polisin bu uyarısına işçiler, “Direne direne kazanacağız” sloganıyla cevap verdi.

The post AtlasGlobal İşçileri Direniş Çadırı Kurdu appeared first on Meydan Gazetesi.

12 aydır maaşlarını alamayan yaklaşık 2 bin AtlasJet çalışanı Suadiye’de Ersoy Sahil Sitesi’nin önünde basın açıklaması düzenledi.

İşçiler basın açıklamasında,”Biz emeğimizi alamıyorsak siz de rahatsız olacaksınız” dedi.

The post Atlasjet Çalışanları Patronun Evinin Önünde Açıklama Yaptı appeared first on Meydan Gazetesi.

Ücretlerinin düşürülmesine karşı çıktıkları için işten atılan Menemen Belediyesi işçilerinin direnişi 25 günü geride bıraktı. 

İşten atılan işçilerin direnişi sürerken çalışan işçiler ise ücret ödemelerinin aksadığını söylüyor. 

Hakları için Menemen Cumhuriyet Meydanı’na kurdukları çadırda direnen işçiler hem belediye başkanı hem de CHP yönetimi tarafından görmezden gelindiklerini belirtti.

The post Menemen Belediyesindeki İşçiler Direnişte appeared first on Meydan Gazetesi.

Kocaeli Arslanbey Organize Sanayi Bölgesi’nde kurulu olan SEOIL’de işçiler 2 Mart’tan bu yana grevde.  DİSK’e bağlı Lastik-İş Sendikasının örgütlü olduğu fabrikada, 70’e yakın işçi çalışıyor. İşçilerden Ebru Akçay haklarını hiçbir zaman alamadıklarını, taleplerini ancak birlik olduklarında alabileceklerini söyledi.

Gece gündüz fabrika önünde direnişte olan SEOIL işçileri talepleri kabul edilinceye kadar grevi sürdüreceklerini belirtiyor.

The post SEOIL İşçileri Grevde appeared first on Meydan Gazetesi.

8 Mart yaklaşırken direnişin en güzelini ziyaret ettik. Sendikalı oldukları için işten çıkarılan ve 283 gündür patrona karşı direnen Flormar işçisi kadınlarla bir araya geldik; işten çıkarılma ve direniş sürecini konuştuk. “Güle güle dostlar, yine bekleriz” sloganıyla uğurlandığımız direniş alanındaki bütün işçilerin mücadelesini bir kez daha selamlıyor ve Flormar’ın değil direnişin güzelleştirdiği kadınlarla konuştuklarımızı sizlerle paylaşıyoruz.

Meydan Gazetesi: İşten atılmalar nasıl başladı ve direniş süreci nasıl gelişti?

Hatice: İlk başta 12 arkadaşımızı sendikalı oldukları için işten çıkardılar, zannettiler ki onları işten çıkarınca hepimizin gözü korkar. Onların işten çıktığı hafta, onların işten çıkarılmasının da öfkesiyle, sendika üyesi olmayan arkadaşlarımıza hızlıca üyelik yaptık. O zaman daha bakanlıktan onay kağıdı gelmemişti, 1-2 gün içinde gelince hepimiz rahatladık. Sessiz geçen 2-3 haftanın ardından birkaç kişi daha işten çıkarıldık. Böyle olunca içerde kalanlar daha fazla soru sormaya başladı. Çünkü çıkarılanların işten çıkarıldığı yasa maddesi 25/2’ydi; örgüt propagandasından yüz kızartıcı suçlara kadar birçok şeyi kapsıyor bu madde.

Ayşe: Arkadaşların böyle bir maddeden dolayı işten çıkarılınca, hem şaşırıyor hem de rahatsız oluyorsun.Bu bizi kıran bir şey oldu. İçeride biz işten çıkarmalarının sebebini sürekli sorunca bu sefer toplu işten çıkarmalar başladı; 68 kişi tek seferde işten çıkarıldı. Zaten bir hafta geçmeden 132 kişi çıkarıldı.

Sizleri direnişe götüren koşullardan ve direniş sürecinden bahsettiniz. Elbette yaşanan pek çok sıkıntı tüm işçiler için ortak. Ancak işyerlerinde kadın işçiler erkeklerle kıyaslandığında farklı durumlara da maruz kalabiliyor. Flormar’da çalıştığınız süreç içerisinde bu farklılığı yaşadınız mı?

Ayşe: Tabi ki, zaten işe alınırken kadınlara evli/nişanlı mısın, evlenmeyi düşünüyor musun, hamile misin, çocuğun var mı gibi sorular soruyorlardı. Hamile kalmak iki yıl boyunca yasaktı. Sonradan öğrendik ki bu sorular erkek arkadaşlarımıza sorulmuyormuş. Ben 2007’de girdim işe, 2009’da ertesi gün hastaneye gitmek için şefimden izin alacaktım. Bana izin vermedi, sonra molaya çıktığımızda erkek arkadaşlarımızdan birisi elinde izin kağıdını sallaya sallaya geldi, ona üç gün kafa izni vermişler meğer.

Hatice: Özellikle molalarda çok sıkıntı yaşıyorduk. Biz kadınlar güdülen kısımdık. Bunu kendi ağızlarıyla söylediler. Amirlerimiz bize “Siz güdülmek istiyorsunuz” diyordu. Erkeklerin kapısı kilitlenmiyordu mesela, onlar zil çaldıktan beş dakika sonra çıkabiliyordu üretime. Ama biz daha zil çalar çalmaz gitmek zorundaydık. Bir zaman sonra molada telefonla konuşurken bile amir yanıma geldiğinde telefonu kapatma ihtiyacı hissediyordum. Biz güdülen kısımız yani, üretime götüreceksin, molaya çıkaracaksın… Erkeklere aynı muameleyi yapmıyorlar.

Ayşe: Şimdi dışarıda olduğumuzdan bunları rahatlıkla söyleyebiliyoruz ancak içerideyken böyle konuşmak imkansızdı. Ağzımızı açar açmaz “Benim sözümün üstüne söz söyleme!” denilerek kesiliyordu sözümüz. Erkek arkadaşlar telefonla arayıp işe gelmeyeceklerini söyleyebilirken biz izinlerimizi bile kullanamıyorduk.

Hatice: Evet, benim mesela hastane radevum vardı, bir hafta önceden karnım ağrımaya başladı, nasıl izin alacağımı düşünüyordum. Oysa gelmediğimiz gün zaten maaşımızdan kesiliyordu. Onlardan bir iyilik istemiyorduk, ama önce azarlanıyorduk, sonra izin veriyorlardı.

Peki hala içeride çalışan sendikalı arkadaşlarınız var mı? Onlarla bu süreçte iletişiminiz nasıl, sizi destekliyorlar mı?

Ayşe: 100 kişi var şu anda içeride. Ancak onlar sessiz bir şekilde bekliyorlar. Biz direnişe başladığımızdan beri maaşlarında, primlerinde yükselme oldu. Normalde bayramda almaları gereken parayı, şu anda patrona bağlılık payı adıyla veriyorlar işçilere. Direnişi kırmak, içeride kalan arkadaşlarımızla aramızı bozmak istiyorlar. Sürekli toplantılar alıp bizim hakkımızda sorular soruyor, bizi kötülüyorlarmış. Bunları duyuyor, öğreniyoruz. Ancak arkadaşlarımızı ses çıkarmaya ikna etmemiz çok zor. Flormar işçileri memnun ediyor ki direnişe katılmasınlar. İşçiler de memnun, çünkü şimdiye kadar yaşadıkları sıkıntıların çoğunu bu süreçte yaşamıyorlar. Onların düşüncesine göre sendika fabrikaya girerse hepimiz hakkımızı almış olacağız, tabi onlar da… Ama işe geri alınmazsak da mevcut işlerini korumak istiyorlar.

Biz de onlardan bu süreçte çok bir şey beklemiyoruz aslında. Sendikalı olduklarını belli etmesinler, bizi savunmasınlar gerekirse. Bizim için önemli olan sendika üyeliklerini çekmesinler. Üyeliğini çekmeye başlayanlar oldu.

Bu alanda nasıl zorluklar yaşıyorsunuz? Polisler ya da patron nasıl bir tutum içinde?

Hatice: Bu alan öncesinde bu şekilde değildi. Yeşil çitler yoktu, tel örgüler yoktu, patronları sigaraya çıktıklarında görebiliyorduk. Ana kapıyı da sonradan siyah paravanla kapadılar, aynı şekilde güvenlik kulübesini de. İçeriyle bağlantımızı tamamen kestiler. Direnişin soğuk günlerinde ısınmak için çadır kurmuş ve ateş yakmıştık. Polisler önce çadır kurmamızı yasakladı; sobamızı, ateşimizi söndürmek istediler. Kaymakamlık ve valilik kağıt göndermiş yasak diye. Aynı zamanda “Kaldırım patronundur” denildi, kaldırımda beklememiz de yasaklandı. Polisler her gün bizimle buraya geliyor ve biz ayrılıncaya kadar bekliyorlar.

Peki direnişinize gösterilen dayanışma ne boyutta? Burada bir gününüz nasıl geçiyor?

Hatice: Asla yalnız değiliz, hep misafirlerimiz var. Gün içinde mutlaka gelen oluyor; beraber halay çekiyor, sohbet ediyoruz. Gelenler genelde alanda böylesi bir neşeyle karşılaştıklarından hem şaşırıyor hem mutlu oluyor. 8 Mart’ta da bizleri yalnız bırakmayacağını söyleyen bir sürü kadınla şimdiden iletişim halindeyiz.

Önümüzdeki süreçte planladığınız ve yapmayı istediğiniz bir eylem var mı?

Hatice: Aslında biz en başından beri direnişimiz yalnızca fabrika önünde kalmasın istedik. Flormar mağazalarının önüne gitmek, müşterileri boykota çağırmak iyi olur diye düşünüyoruz. Ancak bir yandan da her birimizin davası sürdüğü için bu eylemler dava sürecini olumsuz etkileyebilir mi diye soru işaretleri var. Daha önce bu şekilde katıldığımız eylemler de oldu. Onun dışında röportaj yapmak için, etkinliklerde direnişi anlatmak için aramızdan farklı yerlere giden arkadaşlar oluyor. Hepsini önemsiyoruz ancak burayı da boş bırakmamak gerekiyor. O yüzden etkinliklere topluca katılmıyoruz. Burada her zaman bekleyen birileri oluyor.

8 Mart’a dair kadınlara iletmek istediğiniz bir mesajınız var mı?

Biz 283 gündür direnen emekçi kadınlar olarak, emeğe ve direnişe saygı duyan bütün kadınların 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü kutluyoruz.

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 48. sayısında yayınlanmıştır.

The post Flormar Değil Direniş Güzelleştirir appeared first on Meydan Gazetesi.

Üçüncü Havalimanı şantiyesinde, 14 Eylül Cuma sabahı isyan çığlığını andıran bir eylem başladı. Eylem gün içerisinde şantiye yetkililerinden yazılı istekleri olan bir direnişe dönüştü. Şantiyede projeyi yöneten İGA (Istanbul Grand Airport- İstanbul Büyük Havalimanı) yetkilileri ile sendika ve işçi temsilcileri işçilerin ne istediği üzerine bir toplantı yaptı. Toplantıda işçilerin koşullarının düzeltilmesi sözü verilmişti. Görüşme sonrası somut adımlar beklenerek gün bitirildi. Şantiyedeki koğuşlarında uyuyan işçilere jandarma tarafından gece baskını yapılarak somut adım atılmış oldu! Patronların ve devletin bu somut adımı ile direniş coğrafyanın tamamında farklı devrimci olumlamalardan tutalım da “provokasyon denemesi” safsatalarına değin geniş yankı buldu. Ve hala farklı niyetlerle yorumlamalar yapılıyor.

Eylem Nasıl Başladı? Direniş Nasıl Oluştu?

“İşçiler isyan etti” dedirten eylemin başlamasının en can alıcı nedeni bir gün önce yaşanmış olan iş cinayetidir. Bu şantiye yıllardır hepimizin bildiği üzere yüzlerce işçinin mezarına dönüşmüş durumda. Son olarak eylemden bir gün önce yaşanan servis “kazası” nedeniyle 4 işçi iş cinayeti sonucu yaşamını yitirmiş, 17 işçi yaralanmıştı. Ama genel olarak servis “kazasının” sonunda kaç kişinin yaralandığı, kaç kişinin yaşamını yitirdiği bilinmiyordu. Eylem, birikmişliğin yanı sıra ciddi bir öfke, ciddi bir tepki eylemi olarak başlamıştı. Eylemin olduğundan bilgisiz, oraya iş başvurusuna gitmiş olan sendikadan dostumuzun duyarlı ve örgütlü tavrı en başta eylemi dışarıya taşımış, ardından direnişin başlamasının önünü açmıştır. Zaman geçtikçe de direniş, yaşamını şantiyede idame ettiren tüm işçiler için barınma koşullarının değiştirilmesinden sağlıklı yemekler verilmesine ve aylardır yaşanan servis sorunlarının çözülmesine kadar işçilerin bir dizi haklarının iade edilmesini isteyen yazılı taleplere dönüşerek İGA yetkililerinin karşısına çıktı.

Eylem ve Direniş Neden Şimdi? Provokasyon mu?

Bu şantiye 2014 Haziranı’nın başından bu yana süren sömürüsüyle zaten sürekli inşaat işçilerinin örgütlü mücadelesinin gündemi oluyordu. Çeşitli sorunlar üzerine şantiyenin olduğu bölgeye gidilip geliniyordu. Sorunlar küçük işçi grupları halinde sendikanın karşısına çıktıkça çözüm için karşılık buluyordu. Ancak şantiye öyle bir şantiye ki… İstanbul’un neresinden gitmek isterseniz gidin, araçsız gidemeyeceğiniz bir konumda. O yüzden gidiş gelişler hep seyrek olmuştur. Sendika açısından oradaki sorunlarla genel olarak ilgilenmek elbette kolay değildi. Çünkü 10 Ekim’de 5 kurucu üyesini yitiren, şu an bu direniş sonucunda 4 aktif sendikacısının tutsak edildiği bir sendika, bütün bu şantiye süresince varlık mücadelesi de veriyordu. İşçiler için ise bu şantiyede çalışmak kapalı bir kutuya girmek demekti. Oradan ya çalışma ve yaşam şartları yüzünden aylar sonra bir şekilde kaçarcasına ya ödenmeyen ücretler yüzünden bıkarcasına ya da iş “kazası” denilen katliamlarla yaralı veya yaşamını yitirmiş bir şekilde çıkılıyordu.

“Eylem neden şimdi yapıldı?” sorusuna verilecek cevap çok nettir; bu ilk eylem değil! En az 10 tane sadece basına yansımış işçi eylemi var. Onun dışında bir o kadar daha da patronların “basına yansımadan çözelim” dediği eylem veya eylem girişimleri olmuştur. Burada asıl sorulması gereken ise neden eylemin açılıştan önce başladığı değildir. Asıl soru, bir işçi eylemine, talepleri bu kadar basit olan bir işçi direnişine neden böyle bir gece yarısı baskını yapıldığıdır. Direnen işçilere neden böyle yoğun bir saldırı yapıldı? Önemli olan bu soruyu sormaktır elbette ama cevabı “işçi sınıfının tarihsel rolünden” başlayıp “yükselecek sınıf mücadelesinin habercisi olması” gibi fazla anlam yüklenen yorumlarda aramamak gerekiyor. Cevabı, aynı şekilde 700 hafta boyunca Galatasaray Meydanı’nda oturma eylemi yapan Cumartesi Anneleri’ne yönelik 5 haftayı aşan ve sürekli artan engelleme saldırılarında görmek gerekiyor. Devletin bütünsel bir saldırısı olduğunu da.

Bugün itibariyle baktığımızda aralarında sendikadan dostlarımızın da olduğu 24 direnişçi tutsak edilmiş durumda. Onlarca işçinin yaşananların ardından zaten çalışmak istememesi ile beraber işten çıkarmaların yaşandığını biliyoruz. İşçilerin taleplerinden barınma ve beslenme ile ilgili olanların, sendikadan dostlarımızın çalışan işçilerden öğrendiği üzere, tamamen değiştiğini söyleyebiliriz.

Akpınar Köyü kampından şantiyeye giden yol, onlarca işçi için ölüm yolu haline gelmişti. Bu durumun ne kadar değiştiğini veya değişeceğini şantiye bitene kadar deneyimleyip göreceğiz. İnşaat işçilerinin devlet ve patronlar tarafından tepkisizliğe zorlanan yapısını, yıllardır sürdürdüğümüz örgütlü mücadelenin bir meyvesi olarak işçilerin kendi gücüne dayanan bir tepkiselliğe hep beraber taşıdık. Bu şantiye bittikten sonra başka bir şantiyede de aynı sorunlar ile karşı karşıya kalacak olan inşaat işçilerinin bu direnişten kazanacağı şey; aynı sorunlar ile bir daha karşılaşıldığında daha güçlü bir şekilde gösterilebilecek olan tepki ve daha örgütlü bir şekilde saldırıyı göğüsleme deneyimi olacaktır.

Halil Çelik/ Meydan Gazetesi

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 46. sayısında yayınlanmıştır.

The post Üçüncü Havalimanı, Kaçıncı Adaletsizlik?- Halil Çelik(Meydan Gazetesi) appeared first on Meydan Gazetesi.

Bugün sabaha karşı 03:00 sularında şantiyeye baskın düzenleyen jandarma 600’den fazla işçiyi gözaltına aldı. Elinde isim listesi olan jandarma ve polis özellikle sendikalı işçileri hedef aldı.

Polis ve jandarma halen şantiye içinde ablukasını sürdürüyor. Dışarıda kalan İnşaat-İş Sendikası iki  işçi, jandarmanın şantiye önüne kurduğu barikattan girmek isteyince darp edilerek gözaltına alındı.

“Gözaltılara ve baskılara rağmen sabah saatlerinde 3. Hava Limanı eylem alanında yerimizi alacağız. Desteğe ve dayanışmaya çağırıyoruz”-İnşaat İş

Polis, basının görüntü almasını engelledi ve bazı basın mensuplarının telefonlarındaki görüntüleri silmeye kalkıştı.

Panzer, polis, özel harekat…

Hakları için direnişe geçen ve koşullarının iyileştirilmesini talep eden işçiler, patron ordusu tarafından gözaltına alınıp yıldırılmak isteniyor. 600’den fazla işçi gözaltında. İşçiler eylemlerinde kararlı olduklarını ve gözaltındaki arkadaşları serbest bırakılmazsa eylemlerini çoğaltarak sürdüreceklerini açıkladı.

The post #ÜçüncüHavalimanındaOperasyonVar| Gece Baskınında 600 Gözaltı appeared first on Meydan Gazetesi.

The post DHL Express’te Direnen İşçiler Kazandı appeared first on Meydan Gazetesi.

Kadıköy Göztepe’de yüklenici firma Erme İmece inşaat’a bağlı taşeron firma Özen Alüminyum da çalışan 4 İnşaat İş Sendikası üyesi işçi, gasp edilen 2 aylık ücretleri için direnişe geçti.

The post İnşaat İşçileri Kadıköy Göztepe’de Direnişte appeared first on Meydan Gazetesi.

Tuzla Serbest Bölge’deki HT Solar fabrikasında patronun, işçilerin sendika hakkını tanımamasına ve işten atma saldırısına karşı başlatılan işgal eylemi 3. gününde devam ediyor.

Direnişçi işçilerle dayanışmayı engellemek adına serbest bölgeye giriş çıkışlar yasaklanırken serbest bölge girişi ve içerisi sivil polis ablukasında.

Fabrika içerisinde yaklaşık 200 işçi beklerken, diğer vardiyalardaki işçilerin fabrikaya girmesi engelleniyor. Ayrıca, patronun fabrikaya yemek ve içecek girişini de engellediği ve işçilere psikolojik baskı uygulamaya çalıştığı ifade edildi.

Bunlara ek olarak patron sendikaya üye olan 25 işçiyi daha tazminatsız olarak işten çıkarttı.

The post HT Solar’da Direniş 3. Gününde appeared first on Meydan Gazetesi.

Avcılar Belediyesi’nde 3 aydır maaşları yatırılmayan işçilerin eylemi sonuç verdi.

İşçiler geçtiğimiz ay hem her gün belediye önünde eylem yapmış hem de şantiye içerisinde işe çıkmamışlardı. Belediye ile sendika arasında yapılan görüşmede 12 Ekim Perşembe günü işçilerin hesabına 1,5 maaşları yatırılacak ve kalan 1,5 maaş da gelecek ay yatırılacak.

Hafta sonu varılan anlaşmaya rağmen işçiler maaşların ödeme sözü verilen ilk kısmı hesaplarına yatana kadar şantiyede işe çıkmamaya devam edecekler.

The post Avcılar’da Anlaşma Sağlandı appeared first on Meydan Gazetesi.

Bakanlar Kurulu kararıyla, Kristal-İş Sendikası tarafından Trakya Cam AŞ, Paşabahçe Cam AŞ, Anadolu Cam Elyaf AŞ, Anadolu Cam Yenişehir AŞ, Trakya Yenişehir Cam AŞ ve Şişecam Otomotiv AŞ ile bunlara bağlı işyerlerinde alınan grev kararı, “milli güvenliği bozucu” nitelikte görüldüğünden 60 gün süreyle yasaklanmıştı.

The post Şişecam İşçileri Grev Yasağını Dinlemedi: 4 Fabrikada Direniş Başladı appeared first on Meydan Gazetesi.