Bundan 3 ay önce kendisiyle aynı üniversitede okuyan Tuğçe Kaleli’ye kıskançlık bahanesiyle saldırıp bıçakla yaralayan Hüseyin Güney, tutuklu yargılandığı davada, “iyi hal” indiriminden yararlanarak 6 yıl 8 ay hapis cezası aldı ve cezası kesinleşene kadar “yattığı -3 ay- süre de göz önüne alınarak” tahliye edildi.

Tuğçe Kaleli, kendisine saldıran eski erkek arkadaşı yüzünden dalağını kaybetmiş ve iki ameliyat geçirmişti.

Aynı Mahkeme Yaşamını Savunan Namme’ye Tahliye Bile Vermedi

Evliliği boyunca kendisine cinsel ve fiziksel işkence uygulayan eski eşinin elinden, yine kendisine zarar vermeye çalıştığı sırada bıçaklayarak kurtulan Namme Öztürk’e ise, geçtiğimiz hafta 25 Temmuz 2016’dan beri tutsak olarak yargılandığı davada  hapis cezası verilmişti.

Namme’nin müebbet ile yargılandığı ve savcının meşru müdafaa diyerek beraat talep ettiği davanın hakimi, Namme’nin yaşamını savunmasının altını boşaltmak istercesine, iyi hal indirimiyle Namme’ye 12 yıl 6 ay hapis cezası verdi. Tuğçe Kaleli’yi yaralayan erkeğin yattığı 3 ay süreyi göz önüne alan aynı mahkeme, beraat vermemesi bir yana, Namme’nin tutsak olduğu yaklaşık 2,5 yılı görmezden gelerek tahliye kararı bile çıkarmadı.

Kadın Katillerini Serbest Bırakan Devlet, Namme’ye 12 Yıl Hapis Verdi

The post Namme’yi Tahliye Bile Etmeyen Mahkeme Bir Kadını Yaralayan Erkeği Tahliye Etti appeared first on Meydan Gazetesi.

Eylül ayında görülen duruşmada savcının meşru müdafaa diyerek tahliyesini talep ettiği Namme’nin karar duruşması bugün Kartal Anadolu Adliyesi’nde görüldü.

Kadınların da dayanışma için adliye önüne geldiği duruşmada, savcı beraat istedi ve Namme son savunmasını yaptı.

Ben çok uzatmayacağım. Kayınbabamın kocamı öldürdükten sonra fotoğrafını çektiğim iddiası doğru değil. Bu canımı yaktı ben yıllarca onlar için sustum. Olay sonrası kayinpederimi aradım.
Benin telefonum zaten emniyette. Konuştuklarımın hiçbirinin eksik kalmasını istemedim. Her şey delilli olsun istedim. Ev 3+1 seklindedir .

Olay dış kapıda oldu. Beni zorla götürmek istiyordu. Ben tasarlasam internet var, gazete var. En kısa ve etkili şekilde öldürme yoluna bakardım. O gün silah ateş alsaydı yaralanacaktım. O gün evde katliam olsaydı kadın neyse de çocuklara yazık oldu diyeceklerdi. Ben olaydan önce ben onun ailesine samsun a geleyim çocukları alayım dedim. Ama kabul etmediler. Ben onun ailesi incinmesin diye bazı şeyleri söylemedim avukatlarımdan rica ettim.

Verilen aranın ardından, tacizci erkekleri ilk duruşmada tahliye eden mahkeme, şiddete karşı kendisini savunan Namme’ye önce müebbet hapis cezası verdi. Daha sonra da haksız tahrik hükmünü uygulamakla yetinerek cezayı 15 yıla indirdi ve cezada indirime giderek 12 yıl 6 ay hapis cezası verdi.

Davanın ardından açıklama yapan kadınlar, devletin bütün baskılarına rağmen Namme’nin yanında olacaklarını ve şiddete karşı öz savuada ısrarcı olacaklarını söylediler.

The post Kadın Katillerini Serbest Bırakan Devlet, Namme’ye 12 Yıl Hapis Verdi appeared first on Meydan Gazetesi.

Umutsuzluğumun tüm hayatımı ele aldığı, soluduğum nefesin yaşamama yetmediği, kendimi ifade edememenin, anlaşılmamanın ağırlığında ezilirken bu zorlu süreçte rehberim olan güzel insanlara; önyargısız, empati duygularıyla yaklaşan tüm dostlara kucak dolusu sevgi ve saygılarla MERHABA.

Hayatımın neresinden başlayıp anlatmak gerekir bilemiyorum. Hiç yaşamamış olmayı çok istedim. Ama hayat her zaman istediğimiz gibi ilerlemediği gibi hayat tecrübelerimizi acı anılarımızla ediniyoruz maalesef. Evliliğimin ilk yıllarından itibaren fiziksel, cinsel, psikolojik şiddetle karşılaştım. Ve bana bu zulmü hak gören severek evlendiğim, aşık olduğum adam. Hamileliğimin ilk aylarından doğum anına kadar şiddetin her türlüsünü gördüm. Bu sebepten her annenin çocuğu bir mucizedir ama benim mucizem çok daha büyük. O kadar dayağa rağmen inatla dünyaya gelmek istedi bebeğim.

Öğretilmişti, alıştırılmıştı “erkek aldatır”. Maalesef bunu kabullenmiştim de. Fakat kaç aldatan erkek eve gelip çocuğunun annesinin gözünün içine baka baka başka kadınlarla yaşadığı fantaziyi, aldığı zevki anlatacak kadar acımasız olur. Geceden başlayıp sabahlara kadar biz de uyuyamadık demelerine utancımdan vereceğim cevabım olmuyordu. Nasıl diyebilirdim “evde temizlik yaparken plastik kadın cinsel organı buldum ve çöpe attım” Onun olduğunu, onun satın aldığını, kredi kartı slibinin kutuda olmasına rağmen sorma cesareti bulamadığımı, sonucunda onu çöpe attığımı öğrendiğini ve “Ben ona bir sürü para verdim, daha hiç kullanmadım” deyip beni dövdüğünü.

Hiçbir şekilde iftira atmadım, yalan söylemedim. Mahkemede en ince ayrıntısına kadar araştırılsın istedim. İkinci bir erkekten asla bahsetmiyorum ama bana whatsapp’tan kadın fotoğrafları atıp “Üçümüz farklı bir şeyler deneyelim mi?” dediğinde “verdiğim tepki sonucunda dayağı yedim” diyemiyordum.

Tüm tutsak arkadaşlarımın cezaevindeki en kötü günleri bayram sabahları. Ben onlar kadar kötü hissetmiyorum kendimi, çok daha zor, kötü bayram sabahları yaşadım. Bayramların hayatımdaki önemini yitireli çok yıllar oldu. 2 çocuk annesi için kapıları çarpıp gitmek, başka şehirde yeni hayat kurmak hiç kolay olmuyor. “Gideceğim yerde hemen iş bulabilecek miyim, alacağım maaş yeterli olacak mı, çocuklarımın okula kayıtlarını halledebilecek miyim hemen, ya bizi orda da bulursa, çok kızmış olup bizi öldürür mü?” sorularına cevap bulamayınca çözümsüzlüğe kapılıyor insan.

Dünyalar tatlısı iki yavrum var benim. Her şeyin en güzelini hak eden iki güzel kuzum. Onlar için dayanmak zor gelmiyordu. Onların tercihi değildi böyle bir aileye sahip olmak onların tercihi değildi böyle bir hayatın parçası olmak. Tıpkı bana sahip çıkmayan “BİZDE BOŞANMA OLMAZ” diyen tabularını yıkamayan ailemi tercih etmediğim gibi.

Hamileliğimin son dönemlerine yakın bir günde inanılmaz şiddet gördüm. Dayanamadım, 155’i arayıp yardım istedim. Devriye ekibi geldi. Bir polis beni görünce “hamilesin sen” dedi. Ben de daha duyarlı olacağını sandım. Ağzım burnum kanlar içerisinde, cümlesinin devamını getirdi: “Hamilesin sen bu dönemde eşinin isteklerine cevap vermiyorsundur. Bu süreçlerde aile içi şiddete çok rastlıyoruz. Sonrasında geçer, sorunu çözersiniz.” dedi. Öylece kalakaldım. O anki çaresizliğimin tarifi yoktu ve orda bitmedi. Polisten yardım istediğim için çok daha fazla dayak yedim. Sonrasında 5 yıl kadar polisi arayamadım, yardım isteyemedim. Polisi arayarak yardım istemek gibi bir hatayı ikinci kez 2012 yılında yaptım. Sonuç aynı. Bir daha hiç aramadım. Aile içi şiddete karışmayan polisler, aile içi cinayete çok çabuk müdahale edip tanıklık bile yapabiliyorlar, ne yazık.

Artık kara günlerim bitsin istiyorum. İki yavrumu ben büyütmek istiyorum. Onlar anneleri ile yaşamayı hak ediyorlar. Bizim umutlarımız bir, hayallerimiz bir, yarınlarımız bir. Ancak biz birbirimizin yaralarını kapatabiliriz.

Ben bu dünyada en çok anneliği sevdim, en çok annelik yakıştı bana. Ben bu dünyada en çok iki güzel yavrumu sevdim.

Bu zorlu süreçte yanımda olan tüm dostlardan en büyük ricam iki yavruma destek olmanız. Onları yalnız bırakmamanız. Özellikle psikolog ve sosyolog desteği almalarını çok arzu ediyorum. Unutulmamalıdır ki, Ayetullah ve Miraç sadece benim evladım değil. Duyarlı, hassas, empati duyguları gelişmiş “İNSAN” olan herkesin evladı.

Her birinize ayrı ayrı teşekkür ederim. HOŞÇA, DOSTÇA KALIN. Özgür yarınlarda buluşmak dileğiyle…

Namme Öztürk /Bakırköy K. K. C. İ. K. / C-14 Koğuş

Bakırköy/İstanbul

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 46. sayısında yayınlanmıştır.

The post Namme’den Mektup Var – Kadınlar Dayanışmaya! appeared first on Meydan Gazetesi.