Erkan Tan, A Haber kanalında sunduğu “Sabah Ajansı” programında Elçi’nin cenazesi hakkında “terörist cenazesi” ifadelerini kullanarak Tahir Elçi hakkında “terörist” algısı oluşturmaya çalışmıştı. Tan, aynı haberi sunduğu sırada CHP’li Mahmut Tanal’ın da “terörist cenazesi”nde olduğunu söyleyerek Tanal’ı hedef göstermişti. Erkan Tan’ın bu söylemleri üzerine ise Mahmut Tanal, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunmuştu.

Savcılık, Tanal’ın suç duyurusu için takipsizlik kararı verdi. Kararın gerekçesi olarak ise, “Basının kamuyu ilgilendiren konularda geniş bir ifade özgülüğüne* sahip olduğu ve “eleştirel görüşlerin silahlı direnişe teşvik etmediği ve şiddeti övmediği sürece sert, agresif ve düşmane bir üslupla kaleme alınabileceği” dile getirildi.

*muhalif basın hariç

The post Mahkeme Erkan Tan’ın Tahir Elçi’ye Yönelik “Terörist” Söylemini İfade Özgürlüğü Saydı appeared first on Meydan Gazetesi.

Diyarbakır Barosu, Tahir Elçi’nin katledilişin 5. yılında anma etkinliği düzenledi. Diyarbakır Adliyesi önünden, Kürtçe ve Türkçe ” Seni Unutmayacağız” yazan ve Tahir Elçi’nin fotoğrafının bulunduğu pankartla Tahir Elçi’nin katledildiği yer olan Dört Ayaklı Minare’ye kadar yürüyüş gerçekleştirildi.

The post Tahir Elçi İçin Yürüyüş Gerçekleştirildi appeared first on Meydan Gazetesi.

Diyarbakır’da bulunan Dört Ayaklı Minare’nin silahla tahrip edilmesi üzerine düzenlenen basın açıklamasında konuştuğu sırada suikaste uğrayan Diyarbakır Barosu Başkanı Tahir Elçi’nin katledilmesine ilişkin davanın ilk duruşması bugün başladı.

Diyarbakır 10. Ağır Ceza Mahkemesi salonunda görülecek duruşmaya Covid-19 sebebiyle az sayıda seyirci alınıyor.

The post Tahir Elçi Suikastinin İlk Duruşması Bugün appeared first on Meydan Gazetesi.

İddianamede polisler doğrudan zanlı olarak yer almayıp ‘kuvvetli suç şüphesi altında’ olarak değerlendirilerek kollanırken, o sırada ordan koşarak geçen ve örgüt üyesi olduğu iddia edilen Uğur Yakışır’ın silahından çıkan mermilerden birinin de Elçi’ye isabet etmiş olabileceği belirtildi.

İddianamede polisler M.S., F.T. ile S.T. için bilinçli taksirle ölüme sebebiyet vermekten 2 yıldan 6 yıla kadar hapsi istenirken Uğur Yakışır için 2 polisi öldürmekten 3 kez ağırlaştırılmış müebbet, Elçi’yi olası kastla öldürmekten 20 yıl, polis memuru S.T.’yi öldürmeye teşebbüsten 20 yıl, izinsiz silah bulundurmaktan 5 yıl olmak üzere toplam 3 kez ağırlaştırılmış müebbet ve 45 yıl hapis cezası istendi.

The post 5 Yıl Sonra İddianame: “Tahir Elçi’yi Vuran Polisler Tespit Edilemedi” appeared first on Meydan Gazetesi.

Tahir Elçi’nin 4. ölüm yıldönümü dolayısıyla Diyarbakır Barosu ve Tahir Elçi Vakfı’nın, tarihi Hasan Paşa Hanı’nda düzenlemek istediği fotoğraf sergisine Diyarbakır Vakıflar Bölge Müdürlüğü tarafından izin verilmedi.

Vakıflar Bölge Müdürlüğü başvuruyu ‘müşteri yoğunluğu’ gerekçesiyle reddederken, şu açıklamayı yaptı:

“Baronuz tarafından düzenlenecek olan etkinlik kapsamında ilgi yazıyla istemiş olduğunuz Hasan Paşa Hanı; muhtelif şahısların icarında bulunması ve alışveriş amacıyla gelen müşterilerin yoğunluğu sebebiyle, ayrıca kiracılarla yapılan görüşme neticesinde 28-30 Kasım aralığının uzun olacağı ve işlerin sekteye uğrayacağı görüşü de dikkate alınarak mezkur yerine sergi alanı olarak kullanılması Bölge Müdürlüğümüzce uygun görülmemiştir.”

Bunun üzerine avukatlar sergiyi Diyarbakır Adliyesi’nin önünde açtı.

The post Tahir Elçi Fotoğraf Sergisine Engelleme appeared first on Meydan Gazetesi.

Amed Barosu başkanlığı yapmakta olan ve bir çok “fail-i devlet”  davasına müdahil olarak giren Tahir Elçi Dört Ayaklı Minare önünde 28 Kasım 2015’te katledilmişti.

Elçi, katledilmeden kısa bir süre önce katıldığı bir TV  programındaki “PKK terör örgütü değildir”  sözleri sonrası hedef haline getirilmişti.

Tahir Elçi hedef gösterilmesinin ardından gelen tehditlere karşı “Sizden korkan sizin gibi alçak olsun. 1990’lı yıllardan bu güne JİTEM’ci ağababalarınız ve generallerinize de boyun eğmedim,sizden mi korkacağım…“ sözleriyle tehditlerin üzerine yürüdü.

Tahir Elçi devletin Sûr’da yürüttüğü işgal sırasında dört ayaklı minare önünde basın açıklaması yaparken, “İnsanlığın bu ortak mekanında silah, çatışma, operasyon istemiyoruz. Savaşlar, çatışmalar, silahlar, operasyonlar bu alandan uzak olsun. Tarihimize değerlerimize sahip çıkalım“ sözlerinin ardından açılan ateş sonucu katledildi.

The post ”Sizden Korkan Sizin Gibi Alçak Olsun” appeared first on Meydan Gazetesi.

28 Kasım 2015’te Amed Sur’daki 4 Ayaklı Minare önünde gerçekleştirilen basın açıklaması sonrası katledilen Diyarbakır Barosu Başkanı Tahir Elçi için Beşiktaş’ta anma eylemi gerçekleştirildi.  HDP İstanbul İl Örgütü tarafından gerçekleştirilen anmaya, milletvekilleri, bazı akademisyenler, yazarlar katıldı. Anma eylemi öncesi Beşiktaş İskele Meydaı polis tarafından ablukaya alındı. Anmada yapılan konuşmalarda, Elçi’nin 2 yıl önce kameraların önünde katledildiği hatırlatıldı ve açılan soruşturmada herhangi bir ilerleme kaydedilmediği vurgulandı.

Eylem sonrası  Beşiktaş İskele Meydanı’nda yapılmak istenen ve Elçi’nin fotoğraflarından oluşan sergiye polis izin vermedi. Bunun üzerine sergi HDP Beşiktaş İlçe Örgütü’nde açıldı.

Kaynak: Mezopotamya Ajansı

The post Beşiktaş’ta Tahir Elçi Anması Gerçekleştirildi appeared first on Meydan Gazetesi.

Diyarbakır Cumhuriyet Başsavcılığı, Tahir Elçi’nin cenaze törenine ait fotoğrafı sosyal medya hesabından paylaşan bir kişi hakkında, “Terör örgütü mensubunun cenazesine ait olan bir fotoğraf üzerine ‘yasta değil isyandayız’ şeklinde yorum yaptığı” ifadesiyle hapis cezası talep etti. Berat Baran adlı kişi için “Örgüt propagandası yapmak” ve “Suç ve suçluyu övmek” iddiasıyla 1 yıldan 7 yıla kadar hapis istemiyle dava açıldı.

Amed Barosu başkanlığı yapmakta olan ve bir çok “fail-i devlet”  davasına müdahil olarak giren Tahir Elçi Dört Ayaklı Minare önünde 28 Kasım 2015’te katledilmişti. Elçi, katledilmeden kısa bir süre önce katıldığı bir TV  programındaki “PKK terör örgütü değildir” şeklindeki sözleri sonrası hedef haline getirilmişti.

The post Amed’de Savcı Tahir Elçi’yi “Terör Örgütü Üyesi” Yaptı appeared first on Meydan Gazetesi.

Ana akım medyanın en çok izlenen televizyon kanallarından birinde, “Bazı eylemleri terör niteliğinde olsa bile PKK silahlı siyasal bir harekettir. Siyasal talepleri olan, çok ciddi bir desteği olan bir siyasal harekettir” diyen Diyarbakır Barosu Başkanı Tahir Elçi, bu açıklamasından bir buçuk ay sonra, “Çatışmalar bu alandan uzak olsun” dediği yerde katledildi.

Tahir Elçi’nin öldürülmesinden sonra sosyal medyada, onu tanıyanlar veya avukatlık alanında onun dayanışma gösterdiği kişiler, Elçi’den bahsederken birçok defa Hrant Dink benzetmesi yaptı. Tahir Elçi öldürülürken sergilenen senaryoyu, daha önce Hrant Dink -devletin birçok ajanının da katıldığı- örgütlü bir şekilde katledildiğinde de görmüştük.

Peki, yargısız infazların, gözaltında kayıpların, faili meçhul cinayetlerin ve köyleri yakılanların avukatlığını yapan Elçi’nin katli nasıl bir sürecin parçası?

Yazının başında da vurgulanan sözler üzerine, Tahir Elçi’nin devlet tarafından, devletin kendi koyduğu kurallara dahi riayet edilmeden gözaltına alınmasıyla başladı aslında bu örgütlü cinayet süreci. Yaptığı konuşma sebebiyle hakkında soruşturma başlatıldığını basın yoluyla öğrenen Elçi, ifade vermeye gitmek için çağırılmayı bekliyordu. Ancak mahkemenin iddiasına göre “yurt içinde saklanan” Elçi, Diyarbakır Barosu’na gece saat 02:20’de düzenlenen “baskın”la gözaltına alındı. Neresinden tutarsanız elinizde kalacak olan bu senaryoyla birlikte Tahir Elçi, henüz hakkında bir dava bile açılmamışken, cezalandırılmak isteniyordu. Devlet, milyonlarca izleyicisine şov yaparcasına, Elçi’nin cezasını infaz etmeye niyetleniyordu.

Savcının, Elçi’yi mahkemeye sevk isteyip istemeyeceği henüz açıklanmamışken; savcının kararı her nasılsa kendisine malum olan Adalet Bakanı, Elçi’nin mahkemeye sevk edileceğini söylüyordu. Düzenlenen şovun gerektirdiği şekilde hâkim karşısına çıkan Tahir Elçi, herkes kadar kendisinin de şaşırdığı bir kararla tutuklanmadı. Mahkeme, Elçi’ye yalnızca yurtdışına çıkış yasağı getirmiş; Elçi de “hukuk kurallarının daha farklı uygulandığı” Kürdistan’a geri dönmüştü.

Bir yandan da ana akım medyada Tahir Elçi’ye dönük linç kampanyası hız kesmeden sürüyordu. Elçi’yi programına davet eden sunucu kendi köşe yazısında söz konusu açıklamayı reddediyor; Türkiye Barolar Birliği bir baro başkanının bu şekilde gözaltına alınmasına dair söz söylerken bile Elçi’nin “görüşlerine katılmadığını” vurguluyordu.

Tahir Elçi’nin amacı, doğru gördüğünü/bildiğini görünür kılmaktı. Elçi’nin bu inançlı ve mücadeleci tavrı, zaten yaşantısının bütününde de söz konusuydu. Avukat olduktan sonra insan hakları alanında çalışmalar yürütmesi “yüzünden” 30 meslektaşıyla birlikte devlet eliyle işkencelere maruz kalmış, buna rağmen mücadelesinden bir an geri adım atmamıştı. Can güvenliği olmadığından memleketi Cizre’yi terk etmek zorunda kalsa da, bu mücadelesini Amed’de de sürdürmüştü. 1993 yılında Diyarbakır’ın Lice ilçesinde 16 kişinin öldürülmesi, 1993-1995 arası Cizre’de 21 kişinin katledilmesi dâhil onlarca “faili meçhul” vakasında yürüttüğü mücadelesiyle tanınıyordu Elçi.

Öyle ki onun kritik hamleleri, zamanaşımının dolmasına bir gün kala, devletin hukuk şovunun tüm seyrini değiştirdi. “Devlet benim” diyen birçok asker onun takip ettiği davalarda sanık sandalyesine oturdu.

Ama Tahir Elçi’yi ölüme götüren süreç son 1,5 ayda başlamadı. Yalnızca hızlandı demek daha doğru olur. Devletin tüm “yasal ve yasadışı uygulamalarıyla” yaşam hakkının yok edildiği Kürdistan’da, Elçi’nin adaletin peşine düşmüş olması, pek çok kişinin dikkatini çekti ve nefretini körükledi; elbette devletin de. Ancak Elçi’nin cenazesi için coğrafyanın dört bir yanından Amed’e gelen on binlerce insan, tüm bu nefrete karşı öfkeyle direndi; devletin kolluklarının tüm engellemelerine rağmen hesap sormaktan vazgeçmedi.

Kürt halkının “Barış elçimiz” dediği Tahir Elçi’nin böylesi bir cinayetle yaşamını yitirmesi, körüklenen nefretle göz göre göre planlanan ölümü, özellikle bölge halkı için bir dönüm noktası oluşturabilir. Meslek hayatı boyunca faili meçhullerin aydınlatılması, katillerin yargılanması için mücadele eden Elçi’nin -faili son derece meşhur bir şekilde- katledilmesi, katliamlar tarihinde asla unutulmayacaktır.

Hepimiz Tahir Elçi’yiz, Öldürmekle Bitmeyiz.

Gökhan Soysal

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 30. sayısında yayımlanmıştır.

The post “Tahir Elçi’nin Faili Meşhur” – Gökhan Soysal appeared first on Meydan Gazetesi.

Yasaklamak; yukarıda sıralanmış farklı gerekçeler sebebiyle, bir kimse tarafından gerçekleştirilmek istenen bir eylemin, başka bir kimse ya da topluluk tarafından engellenmesi hali.

Modern devlet teorisi, insan haklarını “kişi hak ve özgürlükleri” olarak tanımlar; devlete de -kendini temellendireceği anayasa ve çıkardığı yasaları ile- bu özgürlüklerin korunması görevini biçer. Aynı teori “başkalarının haklarının korunması amacı”yla yasakları da savunur. Oysa devlet, birazdan aşağıda detaylandırılacak olan yasakların bizatihi kaynağıdır.

Yine teorisyenler, yasakları çiğneyenlerin -devlete karşı suç işleyenlerin- cezalandırılması işlevini, yani adaletin tesisi rolünü yine devlete biçer. Hukuk devleti teorisiyle devletin tüm kademelerinin ve kurumlarının hukuk ile bağlı olduğu ve devletin de suç işlememe yükümlülüğü olduğu savunulsa da, aslında devlet doğası itibariyle tam bir suç makinesi ve suçluları aklama müessesesidir.

Devlet Yasaklar

Özgürlüklerin koruyucusu ve adaletin sağlayıcısı olduğu iddia edilen devlet, yasaklar. Kendinden olmayan, ona biat etmeyen ya da varlığını kabul etmeyen herkesi ve her şeyi yasaklar.

Devlet; zaten hakkı olanı isteyen, “esnek” sömürü koşullarına ve patronların kar hırsına karşı mücadele edenleri engeller. Daha insani koşullarda çalışmayı, kıdem ve ihbar tazminatını, sendikayı engeller. Engele uymayan olursa, işten attırmanın yolunu açar. Devlet, sömürüye karşı direnen işçilerin örgütlenmesini yasaklar.

Bir duvara afiş asmayı, sokakta bildiri dağıtmayı, bir meydanda basın açıklaması yapmayı yasaklar. Yürüyüş düzenlemeyi, stand açmayı, slogan atmayı yasaklar. Pankart açmayı ya da duvara yazı yazmayı da elbette… Devlete göre; düşündüğünü anlatmak ya da senin düşündüğünü başkalarının görmesini sağlamaya çalışmak yasak. Eğer uyulmazsa, para cezasına da, gözaltısına da, tutuklamasına da hazır olmak gerekir.

İçinde yaşadığımız gerçeklikte, düşünmemeli ya da düşündüğünü asla belli etmemeli. Çünkü devletin buyurduğuna göre, iktidarı eleştirmek, buna dair bir yazı kaleme almak ya da yalnızca konuşmak da yasak. Tahir Elçi gibi düşündüğünü dile getirmek ya da yine tıpkı onun gibi aslında failleri son derece meşhur olan kayıpların peşine düşmek, engellenir. Çünkü; devletin suçlarını ortaya çıkarmak yasak!

Savaşın talan ettiği topraklardan bir umutla kaçıp, hiç bilinmeyen bir coğrafyada yaşama tutunmak neredeyse imkansızdır. Açıkça konuşulmasa da, “umuda yolculuk”ların son durakları aslında ortadadır. Bu durak bazen ıssız bir sahil kenarı, bazen savaştan beter toplama kampları, bazen birer hapishaneye dönüşen geri gönderme merkezleridir. Devlet bir savaş coğrafyasından kaçışı da, yeni bir yaşam umudu için yürümeyi de engeller. Yaşamak için, devletlerin savaşından kaçmak da yasak.

Kadınlar için boşanmak da, kürtaj da, tacizciden ya da tecavüzcüden hesap sormak da yasak. Devlet, kadını her daim görünmez kılar ve hep ‘erk’eğin gerisinde sinikleşmeye mahkum etmek isterken; erkeği kollar, kadını yok sayar. Çünkü bir kadın olarak yaşamak da, yaşamak için direnmek de yasak.

Kesilen elektrik sebebiyle bahçede ateş yakıp yemek pişirmek, evde kalan son yiyeceklerin de tükenmesiyle yan komşuya gitmek yasak. Çünkü sokağa çıkmak yasak. Devlet Kürdistan topraklarında ilan ettiği olağanüstü hallerle sokağa çıkmayı engeller. Katillerden korunmak için sokak başlarına kazılan hendekleri, keskin nişancılardan korunmak için sokak aralarına gerilen bezleri engeller. Çünkü Kürdistan’da var olmak da, özgürlük için direnmek de yasak.

Devlet Aklar

Devlet, yaptıklarını çoğu zaman gizler; işbirlikleri, kirli pazarlıkları, ortaklıkları ayyuka çıkmasın diye. Aksi olduğunda, yani bilinmemesi gereken bir durumun açığa çıkması söz konusu olursa ya da kendi çıkarları için yaptığı işbirliklerinin tehlikeye düşmesi ihtimali açığa çıkarsa; devlet aklar.

Daha fazla kar hırsıyla göz göre göre ölüme yollanan, bir rezidansın en üst katında ya da bir madenin en karanlık dibinde yaşamını yitiren işçilerin ardından katilleri aklar. Çoğu zaman kaza diyerek yaşamını yitiren işçiyi suçlar ya da kader diyerek yaşamını yitirenlerin ardında kalanları bu ölüme ikna etmenin yollarını arar; şehit der, cenazesini bayraklara sarar… Devlet; Marmara Park AVM’de, Ermenek’te, Soma’da, Torunlar’da ve daha sayılamayacak kadar çok olan işçi katliamlarında yaptığı gibi; her zaman patronları aklar.

Devlet, karşısında mücadele edenleri sinikleştirmek için türlü yola başvurur. Korkutmaya çalışır, gözaltına alır, işkence eder, tutuklar. Bu şekilde sindiremediklerini ise katleder. Katlettiği her bir kimsenin ardından ise türlü bahaneler sıralayarak, yaşananı meşrulaştırmaya çalışır. Zaman aşımlarıyla, meşhur olan failleri; bizatihi düzenlediği ‘güvenlik yasa’larıyla, ‘vur emrini’ verdiği polislerini; beyaz toroslarla terör estiren özel birliklerini; Esedullah Timleri’ni aklar… Devlet, gecenin bir vakti girdiği bir evde, doğudan hedef alınarak katledilen kadınların, Dilan’ın, Dilek’in, Günay’ın… katillerini, “çatışma çıktı, kendini savundu” diyerek aklar.

“Kaçakçı değil, terörist” diyerek Roboski’nin, “Güvenlik önlemi alınmasını kendileri istemedi” diyerek Suruç’un, “Güvenlik zaiyatı yok” diyerek Ankara’nın faillerini, yani aslında doğrudan kendini aklar devlet. Kürdistan’da yaşanan sayısız katliamda, köy yakmada, zorla göç ettirmede suçu sözde ‘terör’de bulur ve yaratıcısı olduğu bir talan sürecinde kendisini aklar.

Adına kimi zaman namus, kimi zaman ahlak der. Bahanesini kimi zaman “erkeklik gururu” kimi zaman “ağır tahrik” sayar; kadın katillerini aklar. Nefreti körükleyen ve nefret suçunu pekiştiren yasalarıyla eşcinsel ve trans bireylere yönelik şiddeti ve cinayeti meşrulaştırır. Şiddet uygulayanı, taciz edeni, katledeni aklar.

Devlet, 17-25 Aralık Operasyonları’nda milyarlar çaldıkları açığa çıkan bürokratlarını, yolsuzlukları ayan beyan ortaya çıkan bakanlarını, belediye başkanlarını, milletvekillerini aklar. Ayakkabı kutularına sığmayacak kadar çok çalan hırsızlarını, açığa çıkan rüşvet kayıtlarında isimleri geçenleri “Bu, siyasi bir algı operasyonudur, dış mihrakların oyunudur” diyerek aklar.

IŞİD çetelerine gönderdiği tırlar dolusu silaha ‘insani yardım’ diyerek; aynı çetelere asker olarak katılan eli kanlı katilleri Suriyeli mülteciler olarak servis ederek; yaptığı petrol anlaşmalarını ve para yardımlarını ‘muhaliflerle’ kurulan ilişkiler diye lanse ederek; devlet, Suriye Savaşı’ndaki rolünü aklar. IŞİD’e verilen lojistik destek ‘kararlı dış politika’ olur; atılan bombalar, yapılan operasyonlar ve katledilen halk ‘teröre karşı mücadele’…

Devlet, beraber iş tezgahladığı şirket patronlarını, finans zenginlerini, harici ve dahili kapitalist dostlarını aklar. Vergi kaçırmada, devlet arazilerinin peşkeş çekilmesinde, kara para aklamada elinden geleni ardına koymaz. Ağaoğulları, Zarrablar ve niceleri aklanır. Devlet, geçmişte beraber iş tuttuğu, daha nice işler tutacağı Ergenekoncuları, Balyozcuları aklar.

İşte, toplumsal düzeni inşa ettiği iddia edilen; hak ve özgürlüklerin kaynağı ve koruyucusu olarak yutturulmaya çalışılan devlet budur. Devlet yasaklamak üzerine kuruludur; yasaklara karşı özgürlüğü için mücadele edenleri susturmak ve yıldırmak için ezer, katleder.

Adaletin sağlayıcısı ve koruyucusu diye yutturulmaya çalışılan devlet, tam da adaletsizlik üzerine kuruludur. Varlığı adaletsizliğin devamına bağlıdır, bu yüzden de adına ‘adalet sağlamak’ dediği her şey, esasen adaletsizliğin, baskının ve sömürünün devamlılığını sağlamaktır. Bunun için kullandığı araç ise, pisliklerini aklamaktır.

Meclisi, kabinesi; polisi, savcısı, mahkemesiyle bir bütün olarak devlet yapılanması işte bu iki amaç için vardır: Yasaklamak ve aklamak.

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 30. sayısında yayımlanmıştır.

The post Devlet Yasaklar Devlet Aklar appeared first on Meydan Gazetesi.