Filistin Esirler Cemiyetinden yapılan yazılı açıklamada, İsrail Yüksek Mahkemesinin, durumu kritik olmasına rağmen 95 gündür açlık grevinde bulunan Ahres’in salıverilme talebini reddettiği belirtildi.

Ahres’in serbest bırakılması ya da en azından bir Filistin hastanesine nakledilmesinin reddedilmesini kınayan Cemiyet, İsrail mahkemesinin bu kararının, “idam” hükmünde olduğunu ifade etti.

Ahres’in avukatı Ahlam Haddad, dün açlık grevindeki müvekkilinin serbest bırakılması ya da bir Filistin hastanesine nakledilmesi talebinde bulunmuştu.

İsrail mahkemesi, Ahres’in serbest bırakılması için daha önce yapılan başvuruyu 25 Ekim’de reddederek, İsrail’in Kaplan Hastanesi’nde tedavisinin devam etmesine karar vermişti.

İsrail, “idari tutukluluk” adını verdiği uygulamayla Filistinlileri istihbarata dayalı 1 ila 6 ay alıkoyabiliyor. Tutuklunun, “İsrail’in güvenliği için tehlike teşkil ettiğine” karar verilmesi halinde askeri hakim, suç isnadında bile bulunmadan tutukluluk süresini 5 yıla kadar uzatabiliyor.

The post İsrail’den 95 Gündür Açlık Grevinde Olan Filistinli Tutsağın Talebine Red appeared first on Meydan Gazetesi.

Sınır Tanımayan Gazeteciler Örgütü (RSF) tarafından hazırlanan 2020 yılı basın özgürlüğü endeksinde Türkiye 180 ülke arasında 154’üncü sırada yer aldı. Türkiye, geçen yıl 157. sıradaydı.

TC’de tutsak gazeteci sayısıyla ilgili basın örgütleri de birbirinden farklı sayı veriyor. Türkiye Gazeteciler Sendikası raporuna göre 1 Nisan 2020 tarihi itibariyle 85 gazeteci hapiste. Dicle Fırat Gazeteciler Derneği raporuna göreyse bu sayı 104.

TGS’nin raporuna göre gazetecilerin iddianameleri incelendiğinde “Anayasal Düzene ve Bu Düzenin İşleyişine Karşı Suçlar” ve “Terör Propagandası” iddialarının öne çıktığı görülüyor.

Dicle Fırat Gazeteciler Derneği açıklamasında Türkiye’de basına yönelik baskıların sistematik hale geldiği, hükümete yakın olan gazetecilerin dışında kalan tüm gazetecilerin bu baskıdan nasibini aldığı belirtildi ve “Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın basını ‘Virüs’ diye niteleyen açıklaması, baskıların boyutunu göstermek açısından yeterli bir örnektir. Hal böyleyken, bir kez daha hatırlatma ihtiyacı duyuyoruz; Basın yok edilmesi gereken bir virüs değil, özgür bir toplum için olmazsa olmazlardandır.” denildi.

TGS raporunda “Son 10 yılda medya çalışanları üzerindeki baskının sadece parmaklıkların ardıyla sınırlı olmadığını, medya sahipliğinin yandaşlaştırıldığını, davalar ile gazetecilerin yıldırılmak istendiğini, medya çalışanlarına fizikî saldırılarla gözdağı verildiğini herkes biliyor. Gazeteciler özgürlüğünü yitirirken toplumumuz haber alma hakkını, ülkemiz de demokrasisini kaybediyor.” dedi.

Ayrıca RSF Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi’nde kendisine 154. Sırada yer bulan Türkiye’de en az 62 gazeteci, Recep Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı seçildiği Ağustos 2014’ten bu yana, “cumhurbaşkanına hakaret” bahanesiyle TCK’nın 299. maddesi uyarınca süreli hapis veya adli para cezasıyla cezalandırıldı. 

The post TC, Basın Özgürlüğünde Hızlı Yükselişte(!) 3 Sıra Yükselerek 154. Oldu appeared first on Meydan Gazetesi.

Bu marş 1980’li yıllarda hapisane direnişleri döneminde Koma Agirî tarafından bestelenmiş ve seslendirilmişti.

MED Müzik TV Koordinatörü Merdan Zirav, amaçlarının, hapisanelerde ve sokaklarda gelişen haklı taleplere destek vermek olduğunu söyledi. Zirav, “Koranavirüs salgını nedeniyle on binlerce politik tutsak büyük bir tehlikeyle karşı karşıya. Hem tutsak yakınları hem de bir bütün halk bir an önce serbest bırakılmaları talebini dile getiriyor. Biz de Kürt sanatçılar olarak var olan bu haklı sesi yükseltmek istiyoruz” diye konuştu.

Projede 17 müzisyen, 29 solist yer aldı. Projede yer alan solist ve müzisyenler şöyle: Xemgîn Bîrhat, Vîyan Awazê Çiya, Nesrîn, Cömerd, Önder Deniz, Xanemîr, Zozan Zûdem, Yeşim İncedursun, Bengî Agirî, Tîtal, Xelîl Xemgîn, Tülay, Seher Stran, Roj, Nuarîn, Arya Şahin, Fehed Şengalî, Serhat Awazê Çiya, Ali Gecimli, Jîyan Arjîn, Rojînda, Deniz Deman, Sîpan Xelat, Farqîn Azad, Ronî Erez, Zeyno Durar, Nûdem, Berfîn Mamedova, Berbag; Mordem Awazê Çiya, Ciwan Ayaz, Delîl Awazê Çiya, Hogir Göregen, Nurullah, Memet Taş, Sultan, Lewend Yûsiv, Hozan Derwîş, Merdan Zirav, Mazlum Rewşen, Murat Bakrak, Nure Dilovan, Sefkan, Emrah Öztürk, Memo Yapıştıran, Dilvan Ronî.

The post 46 Kürt Müzisyen Tutsaklar İçin Söyledi: “Zindana Diyarbekîr” appeared first on Meydan Gazetesi.

Adalet Bakanı Abdulhamit Gül’ün imzasını taşıyan talimata göre ceza infaz kurumlarında bulunan tüm kadın tutuklu ve hükümlüler açık görüşten faydalanabilecek. Kadın tutuklu ve hükümlüler, 8 Mart günü anne, baba, eş, çocuk, torun, büyükanne, büyükbaba ve kardeşleriyle görüşebilecek.

Bu imkanın bütün kadın tutsaklara uygulanıp uygulanmayacağı belirtilmedi.

The post Adalet Bakanlığı’ndan Kadınlara 8 Mart’ta Açık Görüş Talimatı appeared first on Meydan Gazetesi.

Hayatı tehlikede olan İranlı anarşist tutsak Soheil Arabi için CNT AIT kampanya başlattı. Açlık eyleminde olan Soheil Arabi son olarak yine gardiyanların saldırısına uğradı.

İranlı anarşist tutsak Soheil Arabi, Aralık 2013’te Tahran’da Devrim Muhafızları (IRGC) tarafından tutuklandı ve Peygambere ve diğer yaptırımlara hakaret ettiği için 2014’te ölüm cezasına çarptırıldı. Temmuz 2015’te ölüm cezası 7.5 yıl hapis cezasına çevrildi. Ayrıca eylül ayında “13 din kitabı okuması ve iki yıl teoloji eğitimi görmesi” olarak yeni hükümler verildi. bununla kalmayan İran Arabi’yi Ekim 2018’de tekrar üç yıl hapis cezasına mahkum etmişti.

Anarşist tutsak Arabi geçmişte hapishanede işkence görmüştü. Yakın zamanda tutsakların durumu hakkında yazdığı mektupla bağlantısı nedeniyle devlet görevlilerince çağrıldı, sorgulandı ve ciddi şekilde dövüldü. Sonuç olarak, ağır bir şekilde yaralandı. Buna rağmen götürüldüğü hastanede tedavi edilmeden hapishaneye geri getirildi. Ayrıca telefona ve ziyaretçilere ulaşması engellendi. Ayrıca yaralanmadan dolayı Arabi’nin acil bir ameliyat olması gerekiyor.

Bütün bunlar üzerine Soheil Arabi, 15 haziranda üçünkü kez açlık eylemine başladı. Arabi’nin sağlığı kritik bir şekilde kötüleşti. Soheil Arabi’nin üçüncü kez açlık eylemi yapmasına neden olarak kötü hapishane koşullarını, tutsaklara gardiyanlar ve yetkililer tarafından uygulanan başta şiddet uygulama olmak üzere kötü muamelesini ve hapishanedeki çeşitli mahrumiyetleri protesto etmeyi gösterdi.

Anarşist tutsak Soheil Arabi son olarak 2018 Kasım’ında 25 Kasım Kadına Yönelik Şiddetle Mücadele Günü’nde hapishaneden “İnsanlık en iyisini hak ediyor. Kadına yönelik şiddetle mücadele etmekten bahsedin!” başlığıyla bir mesaj göndermişti.

The post İranlı Anarşist Tutsak Soheil Arabi’nin Hayatı Tehlikede appeared first on Meydan Gazetesi.

Bakırköy Kadın Hapishanesi’nde bulunan tutsak Esra Arıkan, hastaneye sevkinin engellenmesi ve taleplerinin hapishane idaresi tarafından yok sayılmasına karşı dün (29.07.2019) açlık eylemine başladı.

Esra Arıkan, yaklaşık 2 aydan bu yana, idrar yollarındaki sıkıntının tedavisi için cinsiyet uyum ameliyatı olduğu Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevk edilmeyi bekliyordu ancak hapishane idaresi tarafından sevki gerçekleştirilmiyordu. Sevk talebi üzerinden aylar geçtikten sonra Esra, ameliyat olduğu hastaneye ve kendi doktoruna değil; başka bir hapishaneye sevk edilmek istenmiştir. Bunun dışında Esra’nın başka talepleri de hapishane idaresi tarafından yok sayılmış, hapishane müdürü ile görüşmesi engellenmiştir.

The post Bakırköy Hapishanesi’nde Tutsak Esra Arıkan Açlık Eyleminde appeared first on Meydan Gazetesi.

Yakın zamanda, iktidara yakın medya kanalları aracılığıyla gündeme gelen “ev tipi hapishaneler”, hapishanelerde bulunan bebeklerin ve çocukların karşı karşıya kaldığı hak ihlallerini ve mağduriyetleri yeniden gündeme getirdi. Resmi bir açıklama yapılmış olmasa da Adalet Bakanı Abdülhamit Gül’ün talimatı ile gerçekleştirileceği duyulan projenin pilot bölgesi, 42 kadın tutsağın çocukları ile birlikte kaldığı Ankara Sincan Hapishanesi oldu. Projenin ilk aşamasında 48 stüdyo daire ve çocukların sosyalleşmesi için alanların da inşa edileceği iddia edildi. Ancak proje henüz resmi olarak duyurulmasa da “ev tipi hapishane” uygulamasının, hapishanedeki çocukların ve bebeklerin yaşadıkları hak ihlallerini ortadan kaldırmayacağı belli.

Hapishanelerdeki çocukların sayısına dair en son bilgi 2018 yılına ait. Ceza ve Tevkif Evleri Genel Müdürü Şaban Yılmaz’ın 2018 yılının Kasım ayında yaptığı açıklamaya göre, 31 Ekim 2018 tarihi itibariyle, cezaevlerinde 0-6 yaş arası toplam 743 çocuk var. Bunların 343’ü ise 0-3 yaş arası bebekler…

Yaklaşık 1,5 yıl önce açıklanan bu rakamın, içinde yaşadığımız coğrafyanın siyasi atmosferi düşünüldüğünde, bugün daha da artmış olması ise şüphe götürmez bir gerçek.

Hapishaneler aracılığıyla kapatılan her bir bireyin yaşantısı düşünüldüğünde, bu kapatılmanın bebekler ve çocuklar için çok ağır bir yükü beraberinde getirdiği, geri dönüşü çok zor travmalara sebep olduğu ortada. Bugüne kadar hapishaneler alanında çalışma yürüten sivil toplum kuruluşları, insan hakları örgütleri ve tutsak aileleri aracılığıyla haberdar olduğumuz sayısız örnek, bu ağır yükü açıkça gösteriyor. Koğuş kapasitesinin neredeyse 3 katı sayıda tutsağın aynı koğuşta yaşaması, hapishanelerde kışın yaşanan ısınma-yazın yaşanan serinleme sorunu, temiz suya düzenli olarak erişim problemi, sağlığa erişimin kısıtlanması gibi ne yazık ki “genelleşmiş ve olağanlaşmış” sayısız uygulamanın yanında hapishaneler, bebekler ve çocuklar için tam anlamıyla yaşamdan koparılma demek.

Hapishane koşullarındaki temiz hava azlığından kaynaklı astım, hapishanelerdeki bebekler ve çocuklar için olağan hale getirilirken; güneş ışığından mahrumiyet de çocuklar için ileride raşitizm benzeri birçok hastalığın sebebi oluyor. Hapishane kantininde bebek bezi ya da mama bulunmaması, bebek ve çocukların hastane sevklerinin yapılmaması ya da sevklerin engellenmesi gibi durumlar, hapishanelerdeki çocukların sağlık durumları açısından geri dönülemez sonuçlara sebep oluyor.

Bugüne kadar hapishanelerde bebeklere ve çocuklara yönelik hak ihlalleri zaman zaman gündeme gelse de devlet bu mağduriyetlere bir yenisini eklemeye, çocukların ilerleyen yaşantılarında travmatik sonuçlar yaratacak uygulamalara devam ediyor.

Erken doğumla henüz 6 aylıkken dünyaya gelen Emine bebek hapishane koşullarında yaşama tutunmaya çalışıyor, hapishanede doğmuş başka bebekler toprağa basamıyor, ilk adımlarını özgürce değil parmaklıklar ve beton duvarlar ardında atmak zorunda bırakılıyor. Anneler ise kimi zaman hastaneye bir türlü sevk edilmedikleri için hapishane çalışanları arasında doğum yapmaya zorlanıyor kimi zaman da doğumhane kapısında bekleyen polisler tarafından doğum sonrası hapishaneye geri götürülüyor, yaşama henüz gözlerini açmış bebek hapishaneye sevk ediliyor, kapatılıyor…

5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 16/4. maddesinde “Hapis cezasının infazı, gebe olan veya doğurduğu tarihten itibaren 6 ay geçmemiş bulunan kadınlar hakkında geri bırakılır” dense de hemen her zaman olduğu gibi devletin adaleti adaletsizlik oluyor. Yüzlerce bebek hapishane koşullarında yaşama gözlerini açıyor, yüzlerce çocuk yaşıtlarından-arkadaşlarından çok uzakta yaşamak zorunda bırakılıyor. Bebekleri için mama isteyen annelere hücre cezası veriliyor. Küçücük bedenleri hücrelere, koğuşlara, hapishanelere kapatılan bebekler ve çocuklar, maruz bırakıldıkları tüm bu uygulamalara karşı yaşama tutunmaya çalışıyor.

Devlet her zaman yaptığı gibi şimdi de kendi yarattığı adaletsizliğin kılıfını değiştirerek bu adaletsizliği yok saymak istese de başaramayacaktır. Ev tipi hapishaneler, iktidar eliyle özgürlüklerinden yoksun bırakılan yüzlerce bebek ve çocuk için “daha iyi bir alternatif “ olmayacaktır.

Bir insanı hapsetmenin, kapatmanın, kapatarak ehlileştirmenin iyi bir hali yoktur, olamaz. Olabilecek en iyi hal, kapatılanın bebekler ya da çocuklar değil, kapatılanın topyekün hapishaneler olduğu haldir.

Merve Arkun

[email protected]

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 50. sayısında yayınlanmıştır. 

The post Yalınayak: Bir Çocuğun Tutsak Yaşamı – Merve Arkun appeared first on Meydan Gazetesi.

“İçeri dışarı birbirine girmiş. Her gün sayfa sayfa adliye haberleri okuyoruz. Yazmaktan tereddüt duydum. Acı çeken insanları görünce zoruma gidiyor kendimden bahsetmek. Ama benim davam sadece benim davam değil aslında. Buna inanıyorum…”

Bu cümleler, devrimci anarşist tutsak Umut Fırat Süvarioğulları’nın gazetemize yolladığı 10 sayfalık mektubunun son satırları. Çeyrek yüzyıllık tutsaklığının, kurmaca bir oyun gibi planlanan yargılamasının, maruz bırakıldığı baskının, tehdidin ve 25 yıllık işkencenin özeti…

Umut Fırat Süvarioğulları, gerçekleştirmemiş olduğu eylemlerden dolayı 2 Eylül 1994 tarihinden bu yana tutsak. Duvarlara slogan yazma ve bildiri dağıtma gibi “suç”lar sebebiyle, çeyrek yüzyıldır özgürlüğünden yoksun…

Umut Fırat Süvarioğulları tarafından yargılama aşamasında reddedilen ifadeler, yanında avukat olmaksızın, işkence ile alınmıştı. Nitekim ifade tutanaklarında imzası olan polislerden birkaçı, daha sonra “işkenceyle adam öldürme”den de suçlu bulunmuştu. Tutsaklığının sebebi olan dava dosyasındaki deliller sadece sanıkların soruşturma aşamasındaki ifadelerine, ifadelerin alındığı sırada çekildiği iddia edilen video kaydına ve polis tarafından çizilen krokilere dayandırıldı. Başka hiçbir delil yoktu; ne bir görgü tanığı ne de işkence altında alınan ifadelerden başka bir şey…

Bunlar ve başka birçok hukuksuzlukla hakkında yapılan yargılama sonucunda, İzmir Devlet Güvenlik Mahkemesi’nin 12.08.1998 tarihinde verdiği kararla “vatan topraklarından toprak bölmeye yönelik olarak eylem gerçekleştirmek” suçlaması ile Umut Fırat, müebbet ağır hapis cezasına çarptırıldı.

Kesinleşen ceza daha sonra Umut Fırat’ın avukatları tarafından Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşındığında; AİHM, mahkeme heyetinde askeri hâkim olması dolayısıyla diğer başvuru sebeplerini incelemeye gerek dahi duymadan “adil yargılanma ilkesinin ihlal edildiği”ne kanaat getirdi.

Ancak gözaltı, yargılama ve tutuklama süreçlerinde işletilen hukuksuzluk, AİHM kararı sonrası da sürdü ve yargılamanın yenilenmesi prosedürü işletilmedi. Avukatlar talep etti, mahkeme reddetti… Defalarca yaşanan bu durum sonunda, bir kördüğüme dönen yeniden yargılama talebi kabul edildiğinde, Umut Fırat ilk kez 07.04.2016 tarihinde mahkemeye çıktı. Bir kurmaca sonucu tutuklandıktan ancak 22 yıl sonra…

Yeniden yargılamanın ilk duruşmasından beri görülen her duruşmada, tahliye talebi tekrar edilse de, mahkeme talebi reddetmeyi sürdürdü. Kararın açıklanacağı duruşma ise 19 Ekim 2018 tarihine ertelendi. Artık varlığı dahi söz konusu olmayan Devlet Güvenlik Mahkemeleri tarafından “hukuksuzca” işletilen bir yargı süreci ve verilen kararın “hukuksuzluğu” gözler önündedir! AİHM tarafından bile “adil yargılanma ilkesinin ihlal edildiği” bu tutukluluk hali devletin sözde adalet sisteminin resmidir! Bu uygulamanın hiçbir tutarlı dayanağı yok. Bu uygulama sonlandırılmalı, Umut Fırat Süvarioğulları özgürlüğüne kavuşmalıdır!

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 46. sayısında yayınlanmıştır.

The post 25 Yıllık Tutsaklığın Hikayesi appeared first on Meydan Gazetesi.

Urfa 2 No’lu T Tipi Hapishanesi’nde annesiyle birlikte kalan astım ve bronşit hastası olan 13 aylık Arin bebeğe ilaçları verilmiyor. Hasta tutsak Cemil İvrendi götürüldüğü hastaneden muayene edilmeden gönderildi. Dört ağır hasta tutsak, doktora gidebilmek için 15 gündür açlık eyleminde. Elazığ T Tipi Hapishanesi’nde çıplak arama işkencesi var. Tiroid kanseri Zeynep Kayra 7 ay içinde alabildiği tek randevuya götürülmedi. 65 yaşındaki ağır hasta tutsak Koçer Özdal Ankara Numune Hastanesi’nde elleri ve ayakları kelepçeyle yatağa bağlı şekilde yaşamını yitirdi. Hasta tutsak Vefa Kartal hapishanedeki hak ihlallerine karşı 87 gündür ölüm orucunda, ailesinin aktardığına göre bilinci kapanmaya başladı. Yüzde 93 engelli, gazeteci Metin Duran, hafızasını tamamen yitirmiş, konuşamıyor ve felçli olmasına rağmen aylardır hapishanede tutuluyor. 7 aydır hapishanede işkenceye uğrayan Uğur Yeloğlu hafızasını yitirdi. Tutsaklar mahkemeye göturülmüyor ve SEGBİS dayatılıyor. Tutsaklara tek-tip saç traşı dayatması, tutsaklara kitap-yayın yasağı, tutsaklara su kotası ve daha niceleri…

OHAL’le beraber her gün buna benzer onlarca haberle karşı karşıya geliyoruz. 15 Temmuz darbe girişimi sonrası tutsaklara yönelik çıkarılan KHK’lar ve keyfi uygulamalarla beraber, tutsaklar teslim alınmaya çalışılıyor, tecrit içinde tecrite maruz bırakılıyor. Devlet baskısının yükseldiği dönemlerde, kendi gibi düşünmeyen insanlara yönelik saldırısı sonucu gözaltına alınıp tutuklananlar hep ilk hedef olmuştur. Sadece yaşadığımız coğrafyada değil, bütün devletlerde baskıya karşı direnen ve teslim olmayan tutsaklara yönelik baskı ve işkenceler devletin planı olarak işler. Filistin’den Guantanamo’ya, Arjantin’den içinde bulunduğumuz coğrafyaya tutsaklar baskılara katliamlara karşı açlık eylemleriyle, bedenleriyle direniyor. Dışarıda yaprak sallanmasa dahi, tutsakların direnişi sürüyor. Peki biz ne yapabiliriz?

Tutsaklar ne olursa olsun direnirler, peki biz ne yapabiliriz?

İlk olarak şunu belirtmek gerekiyor ki; hapishanelerin amacı dışarıdan gelen her haberi, her sesi engelleyerek, tutsakları yalnızlaştırarak teslim almaktır. Bu yalnızlaştırmaya karşı bu tecridi ancak onların sesi ve soluğu olarak, yani dayanışmayla kırabiliriz.

Şimdi onların her zamankinden daha fazla dayanışmaya ihtiyacı var. Bizlerden gidecek olan iki satırlık bir mektup, iki satırlık bir selam, bir kitap, bir fotoğraf karesi bile bu tecridi kırıyor. Sevinçle karşılayacaklar.

Bir de mücadele. Hem içeride hem dışarda, içine hapsedildiğimiz bütün hücreleri parçalamak için daha fazla mücadele!

Devletin tutsakları yalnızlaştırarak teslim alma çabasına karşı tutsakların yalnız olmadığını göstermek için onlara mektuplar göndermemiz en büyük cevabımız olacaktır. Bu nedenle Tutsaklarla Dayanışma İnisiyatifi’nin oluşturduğu kampanyaya dahil olarak dayanışmayı büyütmek ellerimizde.

Abdülmelik Yalçın

[email protected]

Bu yazı Meydan Gazetesi’nin 46. sayısında yayınlanmıştır.

The post YALINAYAK: Tecrit İçinde Tecrit – Abdülmelik Yalçın appeared first on Meydan Gazetesi.

Mezopotamya Haber Ajansı’nın aktardığına göre yaklaşık 11 aydır tutsak tutulan gazeteci Alayumat, bu duruşmada tahliye edildi.

Erdoğan Alayumat ve Nuri Akman 14 Temmuz 2017’de Gaziantep’in İslahiye ilçesinde gözaltına alınmıştı. Gözaltına alınan iki gazeteci Antep’ten Hatay’a getirilerek, 13 gün burada gözaltında tutulmuştu. 27 Temmuz’da çıkarıldıkları mahkeme tarafından gazeteci Akman serbest bırakılırken, Alayumat “casusluk” iddiasıyla tutuklanmıştı.

The post Gazeteci Erdoğan Alayumat Tahliye Edildi appeared first on Meydan Gazetesi.

Hapishanede sağlık sorunlarına uygun yemek verilmediği için sağlığı bozulan hükümlü Ebedin Abi Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi (AİHM) başvuruda bulundu. Başvurusu sonuçlanan  Abi’ye T.C 5 bin Euro manevi tazminat ile 1150 Euro mahkeme masrafı ödeyecek.

The post T.C Tutsak Ebedin Abi’ye Tazminat Ödeyecek appeared first on Meydan Gazetesi.

700 bin pound harcanıp Nijerya’da inşa edilecek yeni hapishanlerle İngiltere, kendi hapishanelerinde tutsak olarak bulunan “yabancıları” buraya sürgün edebilecek. Amaçlanan aynı zamanda, İngiltere’de bulunan hapishanelerde “yer açmak”.

İngiltere hapishanelerinde, 2017 sonundaki istatistiklere göre 9 binin üzerinde İngiltere vatandaşı olmayan tutsak bulunuyor. İngiltere Dışişleri Sekreterliği’nden yapılan açıklamaya göre, böylelikle hem hapishanelerde yer açılmış hem de Nijerya’ya ekonomik destek sağlanmış olacak!

İngiltere devleti, bu hamlesiyle yeni bir göçmen politikası oluşturmaya çalışıyor. Herhangi bir nedenle devlet tarafından “suçlu” bulunan göçmenleri Afrika’ya geri göndermek için “ekonomik destek” kılıfı altında geri gönderme politikasının, bu destekten yararlanmak isteyen yerel iktidarlar tarafından da ekonomik kazanç olarak görüleceği açık.

The post İngiltere Devleti, Yeni Hapishanelerini Nijerya’da Açacak appeared first on Meydan Gazetesi.