Üzüntü Öfkeye, Öfke Özgürlüğe Dek!
-12 yaşında bir çocuk Diyabakır’da hayvanları otlatmak için çıktığı arazide atılan bir bombayla parçalanarak katledildi. Olay yerine savcı ve doktor ancak üç günde gelebildi-
Kardeşimiz Ceylan Önkol katledildi tam 10 sene önce 28 Eylül 2009’da. Olay yerine gelmedi gelemedi savcı ve doktor. Belliydi bahaneleri, “terör bölgesi” dediler Ceylan’ın bombalandığı araziye yani Ceylan’ın ilk defa yürüdüğü, koştuğu, oynadığı, yaşadığı Korxe köyüne. O köy, köylülerine yaşam demekken devletin savcısına doktoruna ‘terör bölgesi’ olmuştu. Oysa ki terör, Ceylan’a annesine, babasına, kardeşlerine ve tüm köye bir kez daha devletin bombasıyla düşmüştü o gün.
Binlerce Kürt köyünün yıllardır yaşadığı devlet terörü o gün Korxe’de Ceylan’ı bulmuştu. Bu terör o gün başlamadığı gibi o gün de bitmedi. Ve üzüntüyü öfkeye dönüştüren zaman sonsuz. 10 sene sonra ilk defa yürüyen, koşan, oynayan çocuklar Korxe’de her an düşecek bir bombanın gölgesinde…Her an devlet terörünün şiddetiyle yaşıyor. Sonsuz öfkemiz yargılamadığınız yetkililerin yargılanmasıyla değil; halkların düşmanı tüm devletlerin yıkılacağı güne dek sürecek.
-15 Mayıs 2010 Vicdani Ret Gününde Ceylan’ın annesi Saliha tüm üzüntüsüne öfkesine rağmen konuşabildi. Ve dedi ki; “Ceylanke parçe parçe…”