Kürdistan’da son 1 ay içerisinde devlet tarafından katledilen 6 kardeşimiz için Kadıköy Khalkedon Meydanı’nda ve Taksim İstiklal Caddesi’nde bildiri dağıttık.

Katledildiğinde 12’sindeydi, Cizre sokaklarında katillere hesap soruyorduNihat. Devletin yıllardır Kürdistan’da katlettiği kardeşleri için, yaşam için, özgürlük için atıyordu taşını katillere.

Nihat katledildiğinde, bizim yaşlarımızdaydı; isyanla sokaklardaydı. Elindetaş, gözünde cesaret, dilinde öfkesiyle katillere inat “Buradayım” diyordu. “Buradayım ve ne yaparsanız yapın burada olmaya devam edeceğim. Korkacaksınız benden, benim isyanımdan, sokaklarda ‘biz’ olmamızdan korkacaksınız.”

Nitekim öyle de oldu. Devlet öylesine korktu ki isyanımızdan, korktukça Cizre’de kolluk kuvvetleriyle, tanklarıyla, silahıyla saldırdı. Nihat’tan korktu devlet, tıpkı İbrahim’den, Berkin’den korktuğu gibi.

Ve sürdürdü katliam geleneğini, 14 Ocak günü Cizre sokaklarında katletti Nihat’ı. Katledildiğinde 12’sinde bir isyandı Nihat. 14’ünde Cizre’de polis tarafından tek kurşunla katledilen Ümit’in öfkesiydi. 16’sında Kadir’in, 19’unda Yasin’in, 15’inde Barış’ın, 16’sında Musa’nın isyanıydı. İsyan, katledilen her kardeşimizin ardından daha da büyüdü. Devlete inat, iktidara inat taş atan çocuklar, isyanın büyüdüğü her yerde olduğu gibi Cizre’de de unutmadılar kardeşlerini.

Bizler de devletin Cizre’de katlettiği kardeşlerimizin isyanıyla sokaklardayız. Mücadelemiz Kadir’le, Yasin’le, Barış’la, Musa’yla, Nihat’la; mücadelemiz “Ümit”le sürüyor.

Bizler biliyoruz ki, devletler katildir.Biliyoruz ki katliam devletin geleneğidir.

Biliyoruz ki devlet, Kürdistan’da ve elinin ulaştığı her yerde kardeşlerimizi katletmeye devam ediyor.

Bizler katledilen kardeşlerimizi unutmayacağız, katilleri affetmeyeceğiz, inadına isyan edeceğiz. Cizre’de, Amed’de, İstanbul’da, her yerde, katillere inatla haykıracağız öfkemizi:

ÊDÎ BESE!