Biz tek sıra dizildiğimiz, marşlarla yürütüldüğümüz liselerde yaşamlarımızın çalınmasına isyan etmek için örgütlendik. Bir arkadaşımız da Küçükyalı Endüstri Meslek Lisesi’nde yaşanan adaletsizliklere karşı koymak için buluşmuştu bizimle. Özgürlük için buluşmuştuk. Bencillik kültürüne karşı kurduğumuz paylaşma masalarında paylaşmıştık ekmeğimizi ve biliyorduk 1886’da yoldaşlarımızdan ödünç aldığımız ekmek kavgasının değerini. Alper’de 1 Mayıs çalışması yapmıştı lisesinde, yakalanmışlardı sitikır ve afişlerle. Soruşturmalara ve azarlamalara karşı beraberce boyamıştık okulu isyanın rengine.

Gezi Parkı’nı daha kazanmamıştık, İstiklal Caddesi’nde gün ve gün çatışıyorduk Gezi’yi kazandığımızın ilk günü Dolmabahçe’de göz altına alınmıştı. Polisler korkutmak için dövmüşlerdi Alper’i ama Alper korku bir yana inatla, neşeyle, öfkeyle dönmüştü barakamıza.

Lise sonrası üniversiteyi Eskişehir’de kazanmıştı. Sohbetlerimizde oradaki anarşist arkadaşlardan bahsediyor ve Eskişehir Anarşi İnisiyatifi ile mücadele edeceğini söylüyordu. Söylediği gibi mücadeleyi hiç bırakmadı. Devlete karşı koydu, katledilen kardeşleri için sokaklara çıktı; Militarizme karşı koymak için vicdani reddini açıkladı. Kapitalizmin tutsaklaştırdığı ağacın, derenin, hayvanın özgürlüğü için eylemden eyleme koşturdu. Ve devletler ve çeteleri tarafından yok edilmek istenen Kobane’nin yeniden inşası için çıktığı yolda, devlet tarafından 31 devrimciyle beraber katledildi.

Alper’le birlikte, 17 Aralık’ta su yüzüne çıkan devletin yolsuzluklarına karşı ve devletin Taksim Gezi İsyanı’nda bizden çaldığı kardeşlerimiz için “Devlet Yaşamlarımızı Çalıyor” dövizlerini hazırlamış, bu dövizlerle sokaklara çıkmıştık. Ve devlet dün, bu dövizi taşıyan arkadaşımızın, Alper Sapan’ın yaşamını çaldı. Devlet kardeşlerimizin yaşamlarını çalsa da, üzüntümüz öfke olacak, Kobane yeniden yaratılacak.

LİSE ANARŞİST FAALİYET